Een internationale groep wetenschappers wil een gat boren naar de kern van onze aarde. Daar hangt echter wel een flink prijskaartje aan.
We zetten voet op de maan en sturen ruimtesondes naar Mars, maar de verkenning van de planeet onder onze eigen voeten staat nog in de kinderschoenen. Onderzoekers willen nu eindelijk de stap naar het binnenste van de aarde wagen door een gat van 6 kilometer diep onder de zeebodem te boren. Daar hopen ze de eerste monsters uit de aardmantel te halen.
De mantel is een 3000 kilometer dikke laag tussen de aardkorst en de kern die ongeveer 83 procent van het volume van de aarde bevat. Om daar te komen, moet er wel nog even een groepje sponsors worden gevonden. Deze immense klus kost namelijk 1 miljard dollar (zo’n 770 miljoen euro), maar dan heb je ook wat. Geologen denken dat het project kan helpen om een antwoord te vinden op de grootste vragen over het ontstaan en de evolutie van de aarde. Het onderzoek wordt zelfs vergeleken met de Apollomissies naar de maan.
Vingerhoedje
De wetenschappers hebben al drie mogelijke locaties in de Stille Oceaan gevonden waar de boring kan plaatsvinden. Op die specifieke plaatsen is de aardlaag ‘slechts’ 6 kilometer dik, in tegenstelling tot plaatsen op het vaste land waar de korst soms wel een dikte van 60 kilometer heeft. De boor moet uiteindelijk een gat van 30 centimeter breed uithollen en daar is volgens de onderzoekers een technisch hoogstandje voor nodig. Zo zegt Damon Teagle, een van de projectleiders, tegenover CNN: “Het is alsof je een bungelende stalen koord met de breedte van een haar in een vol zwembad neerlaat. Vervolgens moet die draad precies in een vingerhoedje van een tiende millimeter breed terechtkomen en dan nog een paar meter onder de fundering boren.”
Pijp van 10 kilometer
Voor dit karwei vertrouwt men op het Japanse schip Chikyu, dat is gespecialiseerd in diepzeeboringen. Dit vaartuig is in staat om een boorpijp van 10 kilometer lang te ondersteunen. Eerder boorde de Chikyu al 2,2 kilometer diep in de zeebodem, waarmee het een nieuw wereldrecord vestigde.
Het probleem is echter dat de boren maar een beperkte levensduur hebben. Elk onderdeel gaat tussen de vijftig en zestig uur mee voordat het moeten worden vervangen. Hierdoor kan het boren vele jaren duren, tenzij de techniek verbetert. Toch hopen de onderzoekers met hulp van de Japan voor 2020 te beginnen. Zo niet, dan wordt het project hun misschien wel door de neus geboord.