Hynek Burda van de Universiteit van Duisburg-Essen deed al een tijdje onderzoek naar vossen in Tsjechië. Daarbij viel hem op dat de jagers hun prooi vrijwel altijd naar het noordoosten aanvallen. En omdat meer dieren het aardmagnetisch veld gebruiken, denkt Burda dat dat ook wel eens voor de vos zou kunnen gelden.

Als ze op jacht zijn, springen vossen hoog op en storten ze zich vervolgens bovenop hun prooi. Burda zag dat wanneer vossen hun prooi kunnen zien, het niet uitmaakt van welke kant ze dat doen. Maar als hun ‘slachtoffer’ verstopt zit, valt een vos bijna altijd in noordoostelijke richting aan en is dan in 72 procent van de gevallen succesvol. Uit andere richting daalt dat percentage naar een magere 18 procent.

Opmerkelijke cijfers en Burda stond voor een raadsel. Maar toen hij het er met een collega van een andere universiteit over had, bedachten ze een mogelijke oplossing voor het mysterie. Ze vermoeden dat de vossen het magnetische veld van de aarde gebruiken om afstand te meten.

Het geheim zit hem mogelijk in de ogen van de vos, die het aardmagnetisch veld ‘zichtbaar’ kunnen maken. Bepaalde moleculen in hun oogbol reageren op het magnetisme, waardoor er een soort ringvormige schaduw op het netvlies valt. Die is het sterkst als de vos naar het noordoosten kijkt en de vos ‘ziet’ hem altijd op dezelfde afstand. Als hij zijn prooi heeft gevonden, sluipt de vos net zolang voorwaarts tot schaduw en prooi op één lijn zitten en dan maakt hij zijn dodelijke sprong.

Leuke theorie, slim bedacht, maar ook niet meer dan dat. Er is nog veel meer onderzoek nodig om na te gaan of het vermoeden van Burda klopt.

Bronnen: New Scientist