Van ijskoude waterdruppel tot adembenemend sneeuwkristal: een korte les over hét wintericoon: de sneeuwvlok.

Witte kerst of niet, sneeuwvlokken zijn onlosmakelijk verbonden met de feestdagen. Want ookal is een dik pak decembersneeuw in ons land een zeldzaamheid geworden, de sneeuwkristallen zijn een inspiratiebron voor eindejaarsdecoraties: van (foeilelijke) kerstruien en kerstkaarten, tot slingers, verlichting, boomhangers en andere versiersels. Geen wonder natuurlijk, de vlokken zijn immers prachtig. Maar hoe komen ijskoude kristallen eigenlijk aan hun bijzondere vorm?

Lees ook:

• Waarom heeft Rudolph een rode neus?
• Buitenaards winterwonderland

IJskristal

Een sneeuwvlok ontstaat in een wolk, wanneer een heel koude waterdruppel bevriest rond een zwevend deeltje zoals een microscopisch beetje stof of een stuifmeelkorrel. Als het water bevriest, settelen de watermoleculen zich vanuit hun beweeglijke gasstaat in een vaste zeshoek. Het resultaat is de basis van iedere sneeuwvlok: een zeshoekig ijskristal.

Dan begint de vlok te groeien. Nog steeds in een wolk hoog in de lucht, plakken er steeds meer waterdruppels aan de prille sneeuwvlok. Dat gebeurt voornamelijk op de uitstekende hoekjes van het ijsfacet, waardoor de kenmerkende armen – ook wel dendrieten genoemd – van het winterse icoon onstaan.

Geen vlok gelijk

Hoe de vlok precies groeit, hangt af van onder meer temperatuur en hoeveelheid water in de lucht. Werkelijk piepkleine veranderingen zorgen al voor een andere vorm. Dát maakt ook elke sneeuwvlok uniek; hoewel het weer voor ons hetzelfde lijkt, is het microklimaat bij de ene neerdwarrelende sneeuwvlok heel anders bij zijn buur een paar centimeter verderop.

Bronnen: Veritasium/Youtube, NOAA

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!