In 2040 wordt onze aardkloot bewoond door niet minder dan 9 miljard mensen met evenzoveel te vullen magen.

Kijkend naar de hongersnoden die met de huidige wereldbevolking al aan de orde van de dag zijn, is dat op z’n zachtst gezegd een uitdaging. Voor de landbouw, de veeteelt, de logistiek, maar vooral ook voor de wetenschap. Want het is wel duidelijk dat wanneer wij blijven doorklooien zoals we dat nu doen, we alle hongerige magen wereldwijd nooit voorzien krijgen van een broodnodig (hah!) bodempje.

Op dit moment oogsten we wereldwijd namelijk gemiddeld slechts 50 procent van het potentieel op onze landbouwveldjes. De helft. De rest gaat simpelweg verloren, omdat de bodem te slecht is, de gewassen niet goed aangepast, de boel vernietigd wordt door hapgraag ongedierte. In Afrika is het nog erger: daar wordt maar zo’n 30 procent daadwerkelijk geoogst.

Maar gelukkig staat de wetenschap niet stil. Met allerhande technologische trucjes bedenken professoren de ene list na de andere.

Hoe kunnen we bijvoorbeeld onkruid verdelgen zonder de plant zelf te vernietigen? Het antwoord: met een knap staaltje gentechnologie. Door geïmplanteerde genen kunnen we de plant als enige bestand maken tegen een sproeimiddel. Dan gaat alles eromheen dood, behalve het bestendige mazzelplantje zelf! Slim! Jammer genoeg stapten de ingebouwde resistentiegenen van de gewassen over op een omliggend onkruid. En het superonkruid was geboren. Een hilarisch oeps-moment.

Maar er zijn ook al veel succes geboekt in het lab. Neem nou de veeteelt. Daar zijn al biochips in de maak die een ingebouwd alarm vormen voor beesten die ziek zijn. Daarmee zouden mond- en klauwzeeruitbraken tot het verleden kunnen behoren. Al hebben we binnenkort misschien wel vlees waar geen beest maar aan te pas hoeft te komen; de eerste (nog smakeloze) lapjes liggen er al.

Of stappen we en masse over op het voedzame sprinkhanenvlees? Absurde gedachte? Albert Heijn onderzoekt de mogelijkheden al…

Deze column verscheen in KIJK 8/2010, in de winkel van 2 t/m 29 juli.