Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Onderzoekers zagen hoe anemoonvissen hun eten delen met de zeeanemonen waartussen ze leven.
Biologen hebben maandenlang anemoonvissen geobserveerd. Het viel hen toen op dat de vissen een bedankje gaven aan de zeeanemonen waartussen ze leven. Ze brachten namelijk zorgvuldig uitgekozen voedsel naar hun gastheer. En daar hadden ze zelf ook profijt van. De onderzoekers schreven hierover in Scientific Reports.
Lees ook:
Finding Nemo
De anemoonvis, ofwel de clownvis, is vooral bekend geworden door de animatiefilm Finding Nemo. Daarin kun je mooi zien dat die vissen een symbiotische relatie hebben met het dier dat ze een woonplek biedt. De zeeanemoon beschermt hen tegen roofdieren met zijn giftige tentakels, waar de anemoonvissen zelf een beschermende slijmlaag tegen hebben. De vissen zorgen er op hun buurt voor dat andere dieren niet aan de anemoon gaan knabbelen, door ze af te schrikken. Ook eten ze restjes voedsel op die zich anders ophopen, en houden daarmee de anemoon schoon.
In dit onderzoek keken de onderzoekers naar een net iets andere soort dan de oranje Nemo, namelijk de zwarte anemoonvis. De wetenschappers vroegen zich af of de dieren nog meer zouden doen voor hun gastheer. Ze speculeerden dat de vissen misschien de anemoon zouden voeden om hem te laten groeien. Want hoe groter hun schuilplaats, hoe meer eitjes de vrouwtjes kunnen leggen.
Zorgvuldige selectie
Om dit te bestuderen, gaven de onderzoekers gevarieerd eten aan anemoonvissen bij in totaal 26 anemonen. Ze boden zeven soorten voedsel aan, in groottes variërend van drie tot vijftig millimeter.
Uit hun observaties bleek dat iedere gastheer eten kreeg van de anemoonvissen. En dit was niet zomaar elk beschikbaar voedsel, maar bestond uit een zorgvuldige selectie. Zo negeerden de vissen sommige etenswaren, zoals sponzen. Die aten ze zelf niet en gaven ze ook niet door.
Ook speelde de grootte van het voedsel een rol. Hoe groter het voedsel, hoe groter de kans dat de vissen het zelf niet aten, maar aan de anemoon gaven. Daarnaast hielden ze rekening met de eetvoorkeuren van hun gastheer. Anemonen eten geen zeewier dus dat hielden de vissen voor zichzelf.
Het voeden van hun gastheer had ook daadwerkelijk effect. Want in de ongeveer honderd dagen van het experiment groeiden de zeeanemonen die eten kregen gemiddeld twee en een halve vierkante centimeter per dag meer dan soortgenoten die niet werden gevoed door bewoners.
In onderstaande video zie je hoe een anemoonvis voedsel aan een anemoon geeft.
Bronnen: Scientific Reports, EurekAlert!
Beeld: Unsplash/David Clode