De term Antropoceen, ‘het tijdperk van de mens’, duikt steeds vaker op, maar zorgt onder wetenschappers voor heel wat discussies. Wordt het tijd om met een frisse blik naar de geologie te kijken, of zijn wij nog helemaal niet toe aan ons eigen tijdperk?
Dagelijks worden er gigantische hoeveelheden CO2 de lucht in gestuurd en kilo’s aan grondstoffen verplaatst. Materialen als beton, asfalt en plastic zijn allemaal door mensenhanden gemaakt en laten de nodige sporen achter op de aardbol. Sporen die weleens blijvend zouden kunnen zijn.
En dat is voor sommigen voldoende aanleiding om een nieuw tijdperk te introduceren dat midden twintigste eeuw zou zijn begonnen: het Antropoceen (anthropos = mens, ceno = nieuw). We zouden het huidige Holoceen, dat eigenlijk pas net begonnen is, dan achter ons laten.
Dit voorstel maakt heel wat emoties los binnen de geologie. Sommigen vinden het egocentrisch om een ‘eigen tijdperk’ te willen, anderen broodnodig. Aardwetenschappers discussiëren zelfs over de vraag of het een geschiedkundige of geologische periode betreft. Maar vooral één kwestie staat centraal: gaat het hier om keiharde wetenschap of puur sentiment?
Dit is het begin van een artikel te vinden in KIJK 4/2017. Deze editie ligt in de winkel vanaf 23 maart tot en met 19 april.
In het filmpje hieronder geeft Pieter Lemmens college over het Antropoceen;
Meer informatie: