Nu de 100-jarige Galapagos-reuzenschildpad Diego niet meer met uitsterven wordt bedreigd, mag deze held eindelijk achter de geraniums gaan zitten.
Een tijd geleden ging het niet goed met de Galapagos-reuzenschildpadden: de enorme eilandbewoners waren ernstig bedreigd. In 1960 waren er nog slechts 14 schildpadden (2 mannetjes en 12 vrouwtjes) te vinden op de Galapagoseilanden. Maar gelukkig was daar Diego, een echte casanova met een torenhoog libido, die de populatie wel eventjes kwam redden.
Lees ook:
Gouden troef
Galapagos-reuzenschildpadden zijn de grootste, nog levende schildpaddensoort ter wereld, die met gemak honderd jaar oud worden. Ze zijn de inheemse bewoners van de zeven Galapagoseilanden, die behoren tot Ecuador, op zo’n duizend kilometer afstand van het vaste land van Zuid-Amerika. Vroeger domineerden deze oudjes de eilanden, maar door stroperij is de populatie flink onder druk komen te staan.
Om deze reden is er in 1965 een fokprogramma van start gegaan met de schildpaddenpopulatie van het Pinzón Island, één van de Galapagoseilanden, met als doel de diersoort te redden. Vijf jaar later focust het fokprogramma zich ook op de populatie van het Española-eiland. Pas in 1976 werd de gouden troef, Diego, vanuit de San Diego Zoo overgeplaatst naar Santa Cruz-eiland om deze populatie te komen versterken.
Mini-Diego’s
Dit bleek een ijzersterke zet: de womanizer is verantwoordelijk voor zo’n 40 procent van de huidige populatie, volgens The Galapagos National Park Service. Mede dankzij Diego leven er nu weer voldoende schildpadden op Española: de populatie is inmiddels aangegroeid tot meer dan 2000 schildpadden (en dus ruim 800 mini-Diego’s).
Afgelopen vrijdag is het fokprogramma dan ook vanwege succes stopgezet. En Diego? Die mag nu heerlijk van zijn oude dag genieten, tussen zijn kroost, op Española.
Bronnen: Gizmodo, New York Times