Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Voor deze drie mysterieuze natuurfenomenen hebben wetenschappers nog geen verklaring gevonden.
Wetenschappers houden zich nog altijd bezig met het verklaren van mysterieuze natuurverschijnselen. Zo ontdekten Britse onderzoekers onlangs hoe de raadselachtige sterduinen in Marokko zich vormen. KIJK somt drie bijzondere natuurfenomenen op die nog níet zijn ontrafeld.
Lees ook:
Lage lussen
Toen motor-aangedreven vliegtuigen in het begin van de 20e eeuw in gebruik werden genomen, ontdekten piloten vanaf grote hoogte iets opvallends. Verspreid over de Atlantische kustvlakte – van Florida tot New Jersey – liggen naar schatting 500.000 ‘Carolina Bays’.
Deze ovaalvormige stukjes water liggen net iets lager dan het omliggende gebied. Qua grootte verschillen ze nogal, de diameter kan van 10 meter oplopen tot wel 5 kilometer.
Dat er zo veel laaglandjes in dezelfde vorm liggen, is nogal opmerkelijk. Geologen speculeren er dan ook op los met theorieën over meteorietinslagen en producten van thermokarst. Maar de doorslaggevende verklaring voor dit mysterie is er nog niet.
Dansend bos
Het Roemeense bos Hoia-Baciu heeft een berucht imago gekregen dankzij de militair technicus Emil Barnea. Barnea trof tijdens een ochtendwandeling een stuk leeg bos aan, in een verdacht perfecte cirkel. Overtuigd dat een ufo de oorzaak was van deze niet-beboste kring, blies hij zijn nieuwtje vervolgens de wereld in.
Niet veel later bleek het bos nóg een mysterieus tintje te hebben: de bomen hier hebben allemaal dezelfde bochtige stam. De boomstammen maken vlak boven de grond een scherpe bocht richting het noorden, gaan even horizontaal en draaien later weer omhoog. Hierdoor lijken ze een beetje op de letter J.
Dit vreemde natuurfenomeen komt ook in twee andere Europese landen voor, namelijk in Rusland (Dancing Forest) en Polen (Crooked Forest). Er zijn verschillende theorieën over deze bijzondere bomen. Eén daarvan suggereert dat een grote sneeuwstorm de jonge bomen onder een dikke sneeuwlaag begroef. Voor die – en alle andere theorieën – is nooit bewijs gevonden. De oorsprong van de gebogen bossen – en de niet-beboste cirkel – blijft voorlopig dus een mysterie.
Boeiende baai
In het noorden van Canada, net onder de noordpoolcirkel ligt Hudson Bay, de op één na grootste baai van de wereld. Bekijk je dit gebied vanaf een paar honderden meters hoog, dan zie je dat de zuidoostelijke kust een flinke binnenlandse inham heeft. Deze kustlijn vormt een perfecte halve cirkel, de Nastapoka Arc. Zo’n perfecte ronding zie je niet zo snel in de natuur. En dat was voor geologen reden voor discussie.
Geologen ontdekten dat de kustlijn de grens markeert tussen twee verschillende soorten gesteentes. Meer binnenlands vonden ze stenen die 3 miljard jaar geleden zijn gevormd. Voor de kust liggen stenen van waarschijnlijk 2 miljard jaar oud. Deze rotsen behoren tot de oudste ter wereld en zouden de basis zijn voor (micro)continenten die we ook vandaag de dag nog kennen.
Geschiedenis van de rotsformatie zou ons op weg helpen naar een verklaring voor de cirkelvormige baai. Maar dat blijkt niet zo zwart-wit te zijn. Er zijn theorieën die beweren dat het een inslagkrater was, of dat het is ontstaan door een continentale botsing, of juist een splijting. Geen van de mogelijkheden levert genoeg bewijs voor dit mysterie.
Bronnen: NASA1, KIJK, Times of India, NASA2