Van bits naar basen

Naomi Vreeburg

18 augustus 2020 10:59

slaap

DNA is het ideale opslagmedium voor onze erfelijke informatie. Maar kan het ook digitale gegevens, zoals een afbeelding of een tekstdocument, bewaren? Jazeker. En deze vorm van dataopslag wordt steeds populairder onder grote bedrijven.

Komt een paard in galop helemaal los van de grond? De Britse fotograaf Eadweard Muybridge kreeg in 1877 van Leland Stanford, de toenmalige gouverneur van Californië én fervent racepaardenfokker, de taak om dat eens haarfijn uit te zoeken. Muybridge stelde daarvoor vierentwintig camera’s op naast het pad waarover hij de merrie Sallie Gardner liet rennen. De sluiters van de camera’s gingen automatisch af zodra het dier voorbij galoppeerde. Vervolgens zette de fotograaf de gemaakte beelden achter elkaar, waardoor een filmpje ontstond. Daarop was duidelijk te zien dat Sallie tijdens het zogenoemde zweefmoment met alle vier haar poten los van de grond kwam. In die tijd – ver voor de opkomst van Hollywood – baarde dit ‘gifje’ van de Brit heel wat opzien.

Hoewel we hier tegenwoordig absoluut niet meer van opkijken, trok het iconische filmpje drie jaar geleden toch weer de aandacht. Geneticus George Church en zijn team van de Harvard-universiteit slaagden er toen in de beelden van Muybridge op te slaan in het DNA van een E. coli-bacterie – en ze vervolgens weer uit het genetische materiaal te halen. Negentig procent van het filmpje bleek nog intact.

Het is niet de eerste en zeker niet de laatste keer dat onderzoekers DNA als harde schijf gebruiken. Grote bedrijven steken tegenwoordig veel tijd, moeite en vooral geld in het optimaliseren van deze vorm van dataopslag.

Dit is het begin van het artikel ‘x’ te vinden in KIJK 9/2020. Deze editie ligt in de winkel vanaf 20 augustus tot en met 16 september.

Meer informatie:

Beeld: iStock/Getty Images

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!