Een team van de TU Dresden haalt het fantastische, natuurwet-brekende idee van een EmDrive onderuit.

Stel je voor dat iemand iets roept dat de natuurwetten zou tarten. De eerste reactie is dan waarschijnlijk: ‘Ja, toedeledokie, da kan heulemaal nie’. En je gaat door met je leven. Maar wat nou als de bron een heel betrouwbare is? Dat is zo ongeveer wat er in 2014 gebeurde. Het natuurwet-tartende idee: een elektromagnetische aandrijving. De bron: de NASA.

In 2014 keken wetenschappers van NASA Eagleworks naar de bevindingen van Chinese collega’s. Die beweerden al in 2009 dat ze een ruimtemotor hadden ontwikkeld die werkte zonder brandstof en zonder daadwerkelijk iets uit te stoten. Dus zelfs geen geladen deeltjes waarmee een ionenmotor voor aandrijving kan zorgen. (Voor alle duidelijkheid; een EmDrive is dus niet hetzelfde als een ionenmotor. Die laatste bestaat wel degelijk en werkt door deeltjes te ioniseren en vervolgens elektromagnetisch uit te stoten.)

Lees ook:

• Werkt de EmDrive echt?
• Praktische warp drive blijkt niet vooruit te branden

Lege kamer

Nu zijn er dus Duitse wetenschappers die het idee van een EmDrive onderuit halen. De EM-Aandrijving is een relatief eenvoudig apparaat: een soort lege kamer die niet perfect symmetrisch is. Mensen die geloven dat EM-aandrijving werkt, denken dat elektromagnetische straling in de kamer heen en weer wordt gekaatst en zo voor een heel klein beetje stuwkracht zorgt. En dat zonder dat er aan de achterkant iets wordt uitgestoten.

Klein maar fijn

Het opmerkelijke is dat de NASA, uit een op basis van de Chinese gegevens nagebouwde EmDrive, inderdaad een voorwaartse kracht wist te peuteren. Weliswaar heel weinig – 720 millinewton per 2,5 kW elektrisch vermogen – maar ver genoeg de ruimte in, waar nou eenmaal geen luchtweerstand of zwaartekracht te overwinnen valt, heb je ook niet veel nodig.

Maar volgens de natuurwet van Newton kan dat niet en bouwden wetenschappers van de Technische Universiteit van Dresden, onder leiding van Martin Tajmar, de experimentele opstelling van Eagleworks (foto hieronder) na.

Het team openbaarde de resultaten van zijn proeven tijdens de Proceedings of Space Propulsion Conference 2020. Tajmar zegt daar dat ze voor de tests NASA’s EMDrive-configuratie nabouwden omdat die in de Eagleworks laboratoria werden gebruikt en ze daar de meest nauwkeurige omschrijving van hadden.

Warme punten

Tajmars pijnlijke conclusie: “We ontdekten dat de oorzaak van de ‘stuwkracht’ een thermisch effect was. Als er stroom naar de EmDrive gaat, warmt de motor op. Daardoor trekken ook de bevestigingspunten van de meetapparatuur een beetje krom, en dat zorgt voor een nieuw nulpunt.” Door nieuwe bevestigingspunten aan te brengen, konden ze aantonen dat de EmDrive echt nul vermogen levert.

Overigens haalde het team met de nieuwe opstelling ook meteen twee andere elektromagnetische motoren neer: de LemDrive, en de Mach-Effect Thruster. Aan de ene kant jammer. Maar toch ook wel weer een geruststellende gedachte dat de natuurwetten overeind blijven.

Bronnen: Proceedings of Space Propulsion Conference 2020, ScienceAlert, New Atlas

Beeld: Holland Space Yards/NASA

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!