Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Het getal, dat aangeeft met hoeveel individuen een persoon een sociale relatie kan onderhouden, is gebaseerd op slecht uitgevoerde berekeningen, wijst een nieuwe studie uit.
In 1993 berekende de Engelse antropoloog en gedragsbioloog Robin Dunbar dat ieder mens maximaal 150 vrienden kan hebben. Meer zouden je hersenen simpelweg niet aankunnen. De Brit kwam tot dit getal toen hij verschillende soorten primaten bestudeerde en de grootte van hun sociale groepen koppelde aan de grootte van hun neocortex – de hersenstructuur die onder meer de sociale vaardigheden afhandelt.
De wiskundige formule die Dunbar hieruit opstelde, extrapoleerde hij naar de mens. Wetenschappers van de Universiteit van Stockholm namen deze statistische analyse nog eens onder de loep en concluderen dat Dunbars beroemde getal helemaal niet klopt.
Lees ook:
- Paul van Lange: ‘Roddelen is beschaafder dan confronteren’
- Ty Tashiro: ‘Zo’n 10 procent van de mensen is sociaal onhandig’
Dunbars analyse
De onderzoekers voerden dezelfde analyses uit als Dunbar, maar met nieuwe wiskundige methoden en bijgewerkte gegevens uit de nu dertig jaar oude dataset. Hun berekeningen leverden sterk uiteenlopende getallen op: dan weer kon een persoon tussen de 69 en 109 vriendschappen onderhouden, terwijl een andere methode tussen de 16 en 42 mensen als resultaat gaf.
Maar vooral de grote statistische onzekerheid (het zogeheten 95%-betrouwbaarheidsinterval voor de statistici onder ons) deed het team concluderen dat Dunbars aanpak achterhaald is. Die gaf bij een methode bijvoorbeeld aan dat de werkelijke maximale groepsgrootte ergens tussen de 2 en 520 personen lag – nauwelijks een marge om op af te gaan. “Een cognitieve limiet voor de menselijke groepsgrootte kan op deze manier niet worden afgeleid”, schrijven de onderzoekers dan ook in hun paper in Biology Letters.
“Dunbars getal is te simplistisch”
Mariska Kret
Te simplistisch
Volgens hoofdonderzoeker Patrik Lindenfors ligt er meer dan alleen biologie ten grondslag aan onze sociale capaciteiten. Met andere woorden: het komt niet allemaal neer op de grootte van de neocortex. Daar sluit cognitief psycholoog Mariska Kret van de Universiteit Leiden zich bij aan. “Dunbars getal is te simplistisch en te weinig theoretisch gegrond. De groepsgrootte hangt van zo veel dingen af. Van de hoeveelheid voedsel die aanwezig is, het aantal roofdieren enzovoorts. Hersengrootte zal niet de belangrijkste factor zijn.”
Waarom het getal van Dunbar dan al bijna dertig jaar lang rondgaat? Kret: “Waarschijnlijk omdat het een simpele boodschap is en daar zijn mensen vaak naar op zoek. Maar ja, de realiteit blijkt vaak complexer.”
Bronnen: Biology Letters, Gizmodo, ScienceAlert
Beeld: Dominique Smit