Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Raken dieren bevriend met elkaar? Het is een moeilijk te onderzoeken vraag, maar biologen van de Universiteit van Ohio doen een poging.
De vampiervleermuis – zo’n naam kan alleen maar verwijzen naar een harteloze bloedzuiger. Bloed lust ‘ie ook wel, maar kil is de vleermuis bepaald niet. Uit nieuw onderzoek van de Universiteit van Ohio blijkt namelijk dat het beestje intieme relaties onderhoudt, net als wij. In het wetenschappelijke blad Biology Letters beschrijven de wetenschappers de essentie van de vleermuisvriendschappen.
Lees ook:
Kunstmatige kolonie
Over dieren en vriendschap is maar weinig bekend. Toch wordt een kameraad door veel biologen als belangrijk beschouwd voor diergezondheid, overleving en reproductie. Om meer te leren over vriendschap in het dierenrijk, trok een drietal Ohio-biologen naar Panama om vampiervleermuizen te onderzoeken. De vleermuizen zijn sociale schepsels. Ze zijn bijvoorbeeld dol op het uitpluizen en schoonmaken van elkaars vacht en geven de zwakken in hun kolonie extra te eten. Een perfecte diersoort om vriendschappelijk gedrag in te bestuderen dus.
De onderzoekers vingen uit drie koloniën telkens zeven volwassen vleermuizen. Met deze 21 vliegende zoogdieren stelden ze hun eigen kolonie samen.
De eerste zes weken vertoefden de vampiervleermuizen met vreemde en bekende huisgenoten. In de periode daarop verdeelden de onderzoekers de vleermuizen in zeven kleinere groepjes van drie, met elk een vleermuis afkomstig uit een van de drie originele koloniën. De nieuwgevormde trio’s leefden zeven dagen samen, waarna ze weer een periode van negen weken met de rest van de kolonie mochten slapen.
Ondertussen hielden de onderzoekers ook een natuurlijke kolonie nauw in de gaten. De biologen veranderden niks aan de samenstelling van deze gemeenschap. Het gezelschap fungeerde als een controlegroep waar de onderzoekers het gedrag van de kunstmatige kolonie mee vergeleek.
Keeping up with the bats
Tijdens de drie studiefasen observeerden de onderzoekers alle vleermuizen met infraroodcamera’s die zes uur per dag draaiden. Iedere interactie van 5 seconden of langer werd vastgelegd. De vleermuizen-reality-show leverde interessante resultaten op. Het percentage knuffelen, pluizen en verzorgen lag bij de vriendentrio’s veel hoger dan bij stelletjes in de controlegroepen.
Gedragsbioloog en directeur van Apemanagement Patrick van Veen geeft een kanttekening bij het onderzoek: “De onderzoekers hebben veel uren geobserveerd, maar als je die tijd deelt door het aantal individuen is het weer gering. En hoelang duurt dit gedrag? Zie je een verhoogd pro-sociaal gedrag na paar maanden nog steeds?”
Worden dieren vrienden?
Deze enkele studie geeft geen definitief antwoord op de vraag hoe vriendschap in het wild ontstaat. Van Veen vindt ook dat we op moeten passen met de term vriendschap: “Het gaat om verzorgen en delen van voedsel. Is dit vriendschap? Of is het vergelijkbaar met een bedelaar die ik iets geef? Ik ben bijvoorbeeld eerder geneigd om een bedelaar in mijn dorp iets te geven dan een bedelaar in een stad ver weg.”
Het onderzoek vertelt ons in ieder geval wél dat er een causaal verband is tussen gedwongen in dezelfde ruimte verblijven en een verhoogde sociale interactie. Gerald Carter, een van de drie gedragsbiologen uit Ohio, vergelijkt de vleermuizen met zijn studenten: “Het studentenhuis een perfecte metafoor: je wordt willekeurig gekoppeld aan iemand en blijft alsnog in veel gevallen vrienden. Dat is misschien een logisch patroon voor mensen, maar we wisten voorheen nog niet hoe dit bij andere dieren zat.”
Bronnen: Biology Letters, Phys.org
Beeld: Pixabay