Het beeld dat we van Tyrannosaurus rex hebben, is sinds zijn ontdekking begin 1900 vaak veranderd. Hoe ziet dit roofdier eruit op basis van de nieuwste inzichten? En hoe zeker zijn we inmiddels van dit uiterlijk?
Het is donker, nat en stormachtig op Isla Nublar als er opeens een bebloede geitenpoot op het dak van een terreinwagen valt. De inzittenden, twee kinderen en een nukkige advocaat, schrikken zich wezenloos: waar kwam die poot opeens vandaan? Het duurt niet lang voor ze hun antwoord krijgen, want achter een hek waar 10.000 volt op staat, duikt een reusachtige kop met vlijmscherpe tanden op.
Het is de kop van een Tyrannosaurus rex, die de rest van de geit in één hap doorslikt. Wat er daarna in filmklassieker Jurassic Park (1993) gebeurt, is bekend: de kinderen ontsnappen op het nippertje, maar de gevluchte advocaat wordt van het toilet getrokken en opgevreten.
Toen Steven Spielberg de film maakte, liet hij zich wel adviseren door paleontologen over het uiterlijk van onder andere deze gigant. Maar sindsdien zijn er zoveel nieuwe studies over de looks van T. rex verschenen, dat deze blockbuster en alle vervolgfilms er op een aantal vlakken naast zitten.
Lees ook:
Hagedissenkoning
In 1902 ontdekte de Amerikaanse paleontoloog Barnum Brown voor het eerst een (incompleet) skelet van een Tyrannosaurus rex in de Hell Creek-formatie in Montana. Hij werkte samen met de geoloog en paleontoloog Henry Fairfield Osborn, die de dino in 1905 zijn wetenschappelijke naam gaf, die ‘tirannieke hagedissenkoning’ betekent. T. rex sloeg met zijn indrukwekkende kop en naam meteen aan bij het grote publiek.
Op basis van de opgegraven botten tekenden palentologen T. rex destijds in een staande ‘kangoeroehouding’ en gaven ze hem een komodovaraan-achtige kop. Verder waren ze ervan overtuigd dat hij koudbloedig was, net als moderne reptielen, en een trage stofwisseling had. Voor een reusachtig dier als T. rex zou dat betekenen dat hij zich sloom voortbewoog, waarbij hij zijn zware staart over de grond sleepte. Daar paste het beeld van een actieve jager niet bij; de dino moest dus wel een aaseter zijn.
Tegenwoordig weten we dat T. rex er nogal anders uitzag en zich anders gedroeg dan oorspronkelijk gedacht. Alle nieuwste inzichten lees je in KIJK 2/2024, bestel deze editie eenvoudig via de knop hieronder.