Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Als kauwen kans hebben om meer eten te verkrijgen met behulp van een vreemde dan van een vriend, dan ditchen ze deze laatste met gemak. De vogel blijft zijn familie echter altijd trouw.
Bloed is dikker dan water. Deze uitspraak gebruiken mensen om aan te geven dat ze familie belangrijker vinden dan vrienden. En kauwen, zo hebben Britse onderzoekers onlangs uitgevogeld, delen deze mening. De dieren switchen van vriend als dat hen kans biedt op meer voedsel, maar familieleden laten ze niet in de steek.
Lees ook:
- Nieuwe vogelachtige dino werpt licht op oorsprong van vroege vogels
- Nieuw-Zeeland wil alle ratten uitroeien om vogels te redden
- Hebben vampiervleermuizen ook bff’s?
Zien vrienden niet meer staan
In het kader van het Cornish Jackdaw Project houden de onderzoekers honderden kauwen in het wild in de gaten. Dit doen ze door middel van een ring om hun pootje, met daarin een chip. Hierdoor weten ze met welke soortgenoten de vogels omgaan – hun ‘vrienden’. Met een aantal van de kauwen hebben ze vervolgens een experiment uitgevoerd.
Hierbij verdeelden de Britten de vogels willekeurig over twee groepen: groep A of B. Om eten te scoren, moest een kauw met een soortgenoot naar een luikje vliegen waarachter zich of granen of meelwormen bevonden. De chips zorgden ervoor dat het luikje met meelwormen enkel openging als de dieren met een vogel van hun eigen groep bij de voederplaats aankwamen.
De kauwen hadden al snel door hoe de vork in de steel zat, en hingen vervolgens veel vaker rond met de soortgenoten van hun eigen groep. Hun oude vrienden zagen ze niet meer staan. Dit ging echter niet op voor hun partner, koters, broers en zussen. Ongeacht of deze individuen tot hun groep behoorden, bleven de vogels aandacht aan hun familieleden besteden.
Vriendschappen of puur strategisch?
“Een erg interessante studie”, zegt ornitholoog Martijn Hammers. “Een soortgelijke studie was eerder al uitgevoerd bij ratten en vissen, maar dit was nog niet eerder bij wilde vogels onderzocht. De resultaten zijn belangrijk aangezien ze nieuwe inzichten geven in welke rol individuele beslissingen spelen bij groepsvorming.”
Hammers vervolgt: “Het onderzoek laat goed zien dat sociale contacten bij kauwen niet vaststaan, maar dat individuen meer of minder met elkaar omgaan afhankelijk van hoeveel voordeel ze uit de samenwerking kunnen halen. Maar of die samenwerkingen bij kauwen echt als ‘vriendschappen’ kunnen worden gezien of puur strategische samenwerkingen zijn, is iets wat nog niet bekend is.”
Beeld: © Oast House Archive, CC BY-SA 2.0