Onderzoekers hebben misschien een nieuwe manier gevonden om koraalriffen van een dodelijke ziekte te redden: cacaoboter met chloor. Hoe effectief is deze mix? 

Het leven in zee heeft het zwaar. De oceanen worden warmer en raken vervuild, met alle gevolgen van dien. Ook de kleurrijke koraalriffen hebben hieronder te lijden. Een van de grootste bedreigingen voor het voortbestaan van deze kwetsbare ecosystemen, is SCTLD. Deze zeer dodelijke koraalziekte wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een virus of bacterie, al is de exacte oorzaak nog onduidelijk. 

Er worden al jaren verschillende behandelmethodes getest, met wisselende effecten. Een nieuw onderzoek – gepubliceerd in Frontiers in Marine Science – voegt er nu een aan het rijtje toe: chloor met cacaoboter. En dat deed het niet eens zo slecht. 

Lees ook:

• Kan zeevogelpoep het koraal redden van de ondergang?
• Koraal gevonden dat gedijt in warmere oceanen
• Vijf mooie koralenfoto’s

Wat is de koraalziekte SCTLD?

De ziekte SCTLD werd in 2014 voor het eerst ontdekt voor de kust bij de Amerikaanse staat Florida. Eerst werd gedacht dat het om witte plak ging, een bekende koraalaandoening, maar het bleek om iets ergers te gaan. Waar witte plak zich vaak niet over het hele koraal verspreidt, doet SCTLD dat wel. Na de initiële infectie raakt het weefsel beschadigd. Daarna komt er per dag zo’n 5 tot 40 vierkante centimeter aan beschadigingen bij. Net zolang totdat het hele koraal vernietigd is.

Een beproefde behandelmethode is het gebruik van amoxicilline, een antibioticum. Dat dit werkt, versterkt het vermoeden dat SCTLD wordt veroorzaakt door een bacterie. Maar het grote nadeel van antibiotica smeren, is dat resistentie op de loer ligt. Dat is niet alleen gevaarlijk voor het koraal, maar voor ál het leven dat rondom het rif woont. Krabben, vissen en zelfs mensen kunnen na langdurig gebruik geconfronteerd worden met een resistente bacterie. 

Vandaar dat verschillende wetenschappers op zoek zijn naar methoden met minder nadelen voor het ecosysteem. Waaronder dus chloor met cacaoboter. 

Chloor met cacaoboter

De onderzoekers gebruikten voor hun test 84 koralen en deelden ze op in drie groepen. De eerste groep werd behandeld met amoxicilline, de tweede met de mix van chloor en cacaoboter en de derde diende als controlegroep. Het actieve bestandsdeel in de chloormix was natriumhypochloriet, een goedje dat bacteriën en virussen doodt. De cacaoboter was alleen bedoeld om het mengsel smeerbaar te maken.  

Iedere vier tot vijf weken bezochten de onderzoekers het koraal en behandelden ze het indien nodig opnieuw. Na zo’n tachtig dagen werd de score opgemaakt. Zoals verwacht was het effect van de behandeling het sterkst in de antibioticagroep. In 78 procent van de koraalkolonies stopte het weefselverlies als gevolg van de ziekte. 

Maar ook de chloormix had effect. Vergeleken met het onbehandelde koraal, was daar de helft minder weefselverlies te ontdekken. Een stuk minder effectief dan het antibioticum dus, maar wel een stuk veiliger. Het mengsel is namelijk bio-afbreekbaar. Binnen een dag is het chloor opgelost en niet meer actief. 

Een ander voordeel van een behandeling met chloor en cacaoboter, is dat het een stuk goedkoper is dan antibiotica, aldus mariene bioloog Argel Hortonin een persbericht over het onderzoek.

Ecosysteem herstellen

Het nadeel is dat niet iedere koraalsoort baat had bij de chloormix. Zo reageerde Diploria labyrinthiformis alleen op de antibiotica. Daarnaast is het ook niet haalbaar om geïnfecteerd koraal op grote schaal met de hand in te smeren. 

De beste manier om het koraal te redden, zo benadrukken de onderzoekers, is om het ecosysteem te herstellen. Dat betekent klimaatverandering tegengaan en het opruimen van de oceanen. 

Bronnen: Frontiers in Marine Science, Frontiers via EurekAlert!

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!