Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Dit oeroude fossiel – van een gevederde dinosoort – geeft nieuwe inzichten in de evolutionaire sprong van dinosauriërs naar vogels.
In het Jehol-gebied, in noordoosten van China, worden vaak prachtig bewaard gebleven dinosaurusfossielen gevonden. Zo’n tien jaar geleden had een boer ook beet in deze regio. Hij vond het fossiel van een tot dusver onbekende dinosoort: de Wulong bohaiensis, ook wel Dancing Dragon genoemd, die zo’n 120 miljoen jaar geleden rondliep op onze aardbol. De bevinding brengt nieuwe inzichten over de biologie en ecologie van de uitgestorven gevederde dinosaurussen.
Na de ontdekking van het fossiel werd deze een tijd bewaard in The Dalian Natural History Museum in Liaoning, totdat een team paleontologen het er weer bij pakte. Het team onderzocht de echtheid van het fossiel, en bracht alle botjes en veren gedetailleerd in kaart. Hun bevindingen werden onlangs gepubliceerd in The Anatomical Record.
Lees ook:
Mooi verenpak
Uit hun studie bleek dat de nieuw ontdekte dinosaurussoort kan worden ingedeeld in de groep Microraptoria, een groep vleesetende tweebenige dinosauriërs. De Microraptoria is, volgens paleontoloog Dennis Voeten, “een interessante groep die waarschijnlijk onafhankelijk van de directe voorouders van vogels zijn gaan zweven en mogelijk zijn gaan vliegen. Dit terwijl we vroeger dachten dat gevederde vlucht maar één keer in de evolutie van dinosauriërs was ontstaan.”
“In grote lijnen zijn de voorouders van moderne vogels vrij goed bekend. Zo weten we van welke groep uitgestorven dinosauriërs de vogels afstammen en hebben ook een aantal belangrijke voorouders en verwanten redelijk in beeld”, vervolgt Voeten. “Wat we echter nog niet precies weten, is hoe de grote groep van uitgestorven vogelachtige dinosauriërs uit het Laat-Jura en Vroeg-Krijt zich precies tot elkaar verhouden. Soms denken we het plaatje compleet te hebben, en dan wordt een nieuwe ontdekking gedaan waardoor deze specifieke stamboom weer op zijn kop komt te staan.”
Microstructuren
Het dier had qua uiterlijk zeker wat weg van een vogel. Het was ongeveer zo groot als een raaf, had een smalle kop vol vlijmscherpe tanden, en paradeerde rond in een mooi verenpak. Daarnaast had de dino een lange knokige staart met twee pluimveren erop. Net als de moderne vogel had dit beest vleugelachtige voorpoten.
Omdat de veren veel weg hadden van het verenpak dat we zien bij volwassen vogels, gingen de onderzoekers in eerste instantie uit van een volwassen dier. Daarnaast ontwikkelen vogels pas opvallende staartveren, zoals gezien bij de dinosaurus, op volwassen leeftijd. Deze veren spelen namelijk een belangrijke functie tijdens de paring. De grootte van het dier en textuur van de beenderen wezen juist op een veel jongere aard.
Om duidelijkheid te scheppen hebben de onderzoekers de botjes van de dinosaurus doorgezaagd om de microstructuren te kunnen bekijken. Uit dit histologisch botonderzoek vonden ze dat de dancing dragon nog in groei was toen hij stierf; de dino werd slechts 1 jaar oud.
Over deze laatste bevinding zegt Ashley Poust, één van de auteurs van de studie: “Of deze jonge dinosauriërs hadden deze staartveren nodig voor een speciale functie die we nog niet kennen, of ze groeiden hun verenpak volslagen anders dan de moderne vogel.” Maar meer onderzoek is nodig om hier uitsluitsel over te kunnen geven.
Bronnen: The Anatomical Record, Science Alert, Dennis Voeten
Beeld: Poust et al., The Anatomical Record, 2020