Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Volgens nieuw onderzoek is het mogelijk om drinkwater uit mist te halen in een van de droogste gebieden ter wereld.
De Atacama-woestijn in Chili is een van de droogste plek op aarde. Hier valt minder dan 1 millimeter regen per jaar. De belangrijkste waterbronnen voor steden in deze regio zijn ondergrondse rotslagen met poriën die zijn gevuld met water. De meeste daarvan zijn zo’n 10.000 jaar geleden voor het laatst aangevuld.
Een extra waterbron is in deze regio dus geen overbodige luxe. Onderzoekers hebben nu gekeken of het ‘oogsten’ van mist een geschikte methode is om drinkwater te produceren. Ze beschreven de resultaten in het tijdschrift Frontiers in Environmental Science.
Lees ook:
- Deze harp vangt mist en ‘maakt’ drinkwater
- Kunnen we smeltend poolijs opvangen en gebruiken als drinkwater?
Geen energie nodig
Het idee om water te halen uit mist is niet nieuw. Maar de methode werd altijd gezien als een kleinschalige oplossing voor afgelegen gebieden. Deze nieuwe studie laat nu zien dat het ook een praktische waterbron voor steden kan zijn. “Onze resultaten tonen aan dat mist kan dienen als een aanvullende stedelijke watervoorziening in droge gebieden waar klimaatverandering de watertekorten verergert”, zegt hoofdonderzoeker Virginia Carter Gamberini in een persbericht.
Mistverzamelaars bestaan meestal uit een fijn gaas dat is gespannen tussen twee palen. Als wind door het gaas waait, blijven de waterdruppels in de lucht daaraan hangen. Die druppelen vervolgens in een goot die naar opslagtanks leidt. Dit is een passief proces, mensen hoeven geen energie toe te voegen.
Hoeveel gaas nodig?
De onderzoekers hebben een jaar lang onderzoek gedaan in Alto Hospicio, een snelgroeiende gemeente in de Atacama-woestijn. Door de snelle groei leven ongeveer 10.000 mensen in zogenoemde informele nederzettingen. Deze zijn gebouwd zonder officiële toestemming of stadsplanning en zijn dan ook niet aangesloten op de waterdistributienetwerken. “Het verzamelen en gebruiken van water, vooral uit niet-conventionele bronnen zoals mist, is een belangrijke kans om de levenskwaliteit van deze inwoners te verbeteren”, zegt Carter.
Uit de tests bleek dat er in het gebied rond Alto Hospicio dagelijks tussen de 0,2 en 5 liter mistwater per vierkante meter kon worden geoogst. Maar er waren ook uitschieters, in augustus en september 2024 konden ze soms wel 10 liter per vierkante meter oogsten. De methode werkte overigens alleen goed in de hoger gelegen gebieden buiten de stadsgrenzen, waar mist vaker voorkomt en langer blijft hangen.
Na de tests hebben de wetenschappers berekend hoeveel gaas er opgehangen zou moeten worden om aan de wekelijkse vraag naar drinkwater in de informele nederzettingen te voldoen (300.000 liter). Als een mistverzamelaar gemiddeld 2,5 liter per vierkante meter per dag verzamelt, kom je uit op zo’n 17.000 vierkante meter gaas.
Niet de enige oplossing
Volgens de onderzoekers laten deze resultaten zien dat het oogsten van mistwater een haalbare toepassing is voor stedelijke gebieden in droge regio’s. Ze benadrukken wel dat het niet de enige oplossing kan zijn, maar onderdeel moet uitmaken van een bredere watermanagementstrategie.
Of het oogsten van mist ook in andere droge regio’s mogelijk is, hangt van een hoop factoren af. Zo moet de mistdichtheid groot genoeg zijn en zijn er gunstige windpatronen nodig.
Bronnen: Frontiers in Environmental Science, Frontiers via EurekAlert!