Pootafdrukken aan het plafond van een Australische grot stelden paleontologen jarenlang voor een raadsel. Tot nu.

In de jaren vijftig bestudeerden onderzoekers een grot in Mount Morgan, een plaats in de Australische deelstaat Queensland. Op het plafond ontdekten ze de pootafdrukken van een dinosauriër die 200 miljoen jaar geleden op aarde moet hebben rondgestampt. Het werd een ‘paleontologische’ cold case die nu eindelijk is opgelost.

Lees ook:

• ‘Veel dino’s konden hun tong niet uitsteken’
• ‘Regenboogdino’ ontdekt ter grootte van een eend

Vier poten

Je kunt je in eerste instantie natuurlijk afvragen wat pootafdrukken van een dino op het plafond van een grot doen. De dieren liepen immers niet ondersteboven, toch? Nee, de sporen werden gevormd toen een dino zijn poten in zand zette. Vervolgens verhardde het zand met de pootafdrukken erin. Het gesteente eronder erodeerde echter naarmate de tijd verstreek, waardoor een spelonk ontstond. Zodoende werden de sporen zichtbaar aan het plafond van deze grot.

Dit was echter niet het mysterie dat paleontologen probeerden op te lossen. Toen onderzoekers de pootafdrukken voor het eerst beschreven, werden ze namelijk toegekend aan een vleesetende dinosauriër die op een T-rex moet hebben geleken. Én die op vier poten liep; iets dat onderzoekers nog niet eerder hadden ontdekt bij deze groep dino’s.

Toevalstreffer

Paleontoloog Anthony Romilio van de University of Queensland wilde dit raadsel graag oplossen en probeerde jarenlang toegang te krijgen tot de grot. Maar de regering van Queensland weigerde hem dit: de grot zou te gevaarlijk zijn om te betreden. Romilio moest het dus doen met de korrelige foto’s die in de jaren vijftig waren geschoten.

Totdat de paleontoloog aan de praat raakte met de dochter van Ross Staines, een voormalig geoloog uit Queensland. De vrouw, Roslyn, vertelde dat haar vader een afgietsel van een van de pootafdrukken uit de grot had gemaakt. Samen met een aantal scherpe foto’s die Staines had genomen (zie foto bovenaan), wist Romilio het mysterie wel te ontrafelen. Zijn resultaten publiceerde hij in het vakblad Historical Biology.

Twee dino’s

De pootafdrukken bleken niet toe te behoren aan één dino, maar aan twee – een grote en een kleine. De kleine pootafdrukken waren gemaakt door de achterpoten van de ‘bescheiden’ dinosauriër en niet door de voorpoten van het grotere exemplaar. Romilio concludeerde dan ook dat de dieren ‘gewoon’ op hun achterpoten moeten hebben gelopen en niet op alle vier de poten.

“De achtergrond van dit onderzoek is natuurlijk een mooi verhaal”, laat paleontoloog en geoloog Dennis Voeten (Uppsala University) via de mail weten. “Toch geeft de studie ook een elegante demonstratie van hoe creatief gebruik van oudere informatie, onderzocht met nieuwe technieken, kan helpen om onbeantwoorde vragen te beantwoorden. Zelfs als het originele materiaal niet bereikbaar is.”

Bronnen: Historical Biology, Brisbane Times

Beeld (header): Ross Staines, Beeld (in tekst): Anthony Romilio

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!