Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Uit nieuw onderzoek blijkt dat bultruggen langs verschillende exotische plekjes zwemmen om zich voort te planten. Tijdens hun paringstocht leggen de giganten tot wel 6000 kilometer af.
Elke winter op een romantische uitje naar Hawaï en Mexico? Klinkt niet verkeerd. Uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in het vakblad Biology Letters, blijkt dat bultrugwalvissen ook wel te porren zijn voor een jaarlijkse tropische rondreis. De biologen van het onderzoeksinstituut Whale Trust Maui bestudeerden meer dan 450.000 walvisfoto’s. Zo ontdekten ze dat bultruggen tijdens de paartijd naar meerdere zuidelijke locaties trekken om daar andere walvissen te versieren.
Lees ook:
- Bijzonder: vijf ‘dansende’ walvishaaien
- Verslikt een walvis zich nooit eens?
- Orka’s doden de grootste dieren ter wereld
Walvispopulaties
Bultruggen komen voor in alle grote oceanen. De walvissen brengen hun zomers meestal door rond Alaska, Canada en Antarctica en migreren in de winter naar de evenaar om zich voort te planten. Wetenschappers dachten altijd dat er in de noordelijke Stille Oceaan twee grote bultrugpopulaties leefden. De ene groep heeft een broedplaats in Mexico, en de ander vertrekt ‘s winters naar Hawaï. Jip Vrooman, mariene bioloog aan Wageningen Marine Research, verduidelijkt: “Er werd gedacht dat elke populatie een beetje zijn eigen migratieroute, parings- en eetplekken had.”
Maar de afgelopen jaren stuitten mariene biologen op steeds meer aanwijzingen dat de twee groepen eigenlijk niet zo gescheiden leven. Uit vorig onderzoek bleek bijvoorbeeld al dat de walvisliedjes van de Hawaï-populatie eigenlijk best wel lijken op die van de Mexicaanse vakantiegangers.
Langeafstandsrelatie
Bioloog James Darling en zijn collega’s besloten daarom de precieze paringsroutes in kaart te brengen. Ze stelden een database samen met 45 jaar aan foto’s van meer dan 26.000 wilde bultruggen gespot op verschillende plekken in de noordelijke Stille Oceaan.
Bultruggen hebben unieke pigmentmarkeringen aan de onderkant van hun staarten waarmee het team individuele walvissen kon identificeren. Met behulp van software herkenden de onderzoekers twee mannetjes die tijdens de broedseizoenen zowel Hawaï als Mexico bezochten.
Het eerste mannetje reisde in 2006 van 23 februari tot 17 april zo’n 4545 km, van Hawaï naar de Revillagigedo-archipel in Mexico. De andere bultrug trok precies de andere kant op. In minder dan twee maanden zwom hij 5944 km, van Guerrero Mexico naar het Hawaïaanse eiland Maui. Dat is nog eens wat anders dan een vlugge tinderdate.
Bedreigd
De bevindingen tonen aan dat de walvispopulaties in de Stille Oceaan niet zo gescheiden zijn als gedacht. Vrooman kijkt daarvan op: “Broedgebieden liggen bij veel trekkende diersoorten redelijk vast. Vaak keren ze terug naar hetzelfde broedgebied, wat meestal ook hun eigen geboorteplaats is. Reizen naar bekende locaties kost minder energie: op avontuur gaan is leuk, maar vermoeiend. Bovendien weten de dieren dan zeker dat ze hun soortengenoten tegenkomen – wel zo handig als je wilt paren.”
Volgens de onderzoekers schoppen deze resultaten ook de kennis over bedreigde walvissen in de war. De Amerikaanse Endangered Species Act deelt diersoorten op in populaties, zodat biologen verschillende gemeenschappen kunnen vergelijken om te controleren wat wel en niet normaal gedrag is. Walvissen die in Mexico overwinteren, worden sinds de jaren negentig als bedreigd beschouwd, terwijl walvissen die rond Hawaï overwinteren niet in gevaar zouden verkeren. Deze redenatie klopt niet meer als het eigenlijk om één bultruggemeenschap gaat.
Vrooman waarschuwt wel dat een onderzoek naar twee walvissen nog geen definitieve conclusies oplevert: “Het valt op basis van dit onderzoek nog niet vast te stellen of het om uitzonderingen gaat of dat dit veel vaker gebeurt.” Toch vindt ze de methode van de onderzoekers veelbelovend. Met foto-identificatie kunnen we de ellenlange routes van een van de grootste dieren op aarde reconstrueren. Want er zijn dan wel veel vissen in de zee, je moet nog een flink stuk zwemmen wil je ze daadwerkelijk versieren.
Bronnen: Biology Letters, New Scientist, Science Alert
Beeld: Pixabay