Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Amerikaanse onderzoekers komen met een toch wel schokkende conclusie: in dertig onderzochte tampons vonden ze sporen van zestien verschillende (zware) metalen.
Voor veel mensen is menstruatie geen pretje. Kramp, hoofdpijn, moodswings, het hoort er allemaal bij. En nu blijken er ook nog zware metalen in tampons te zitten. Volgens het onderzoek, gepubliceerd in Environment International, komen onder meer sporen van lood, koper en kwik voor in de katoenen bloedstoppers.
Lees ook:
Gevonden zware metalen in tampons
De onderzoekers kochten dertig tampons van veertien verschillende merken in drie verschillende landen. Het grootste deel kwam uit de Verenigde Staten, maar ook Griekse en Britse tampons deden mee aan het onderzoek. Ook maakten de onderzoekers onderscheid tussen biologische en niet-biologische tampons.
Van de tampons namen ze twee monsters van tussen de 0,2 en 0,3 gram, zodat er zestig monsters ontstonden. Deze werden getest op sporen van zestien verschillende giftige stoffen. Deze werden in alle tampons gevonden. Wel verschilden de verhoudingen. Zo bleken biologische tampons minder lood te bevatten, maar wel meer arsenicum. De stoffen cadmium, kobalt en lood kwamen minder vaak voor in de monsters van Europese tampons dan van de Amerikaanse.
Loodsporen
Vooral de loodsporen zijn zorgwekkend, aldus de onderzoekers, want daar bestaat geen veilige innamehoeveelheid voor. Lood wordt opgeslagen in je botten waar het de aanwezige calcium vervangt. Het kan vervolgens tientallen jaren blijven zitten.
In de EU bestaan er regels over de hoeveelheid lood, cadmium, zeswaardig chroom en arsenicum die textiel mag bevatten: minder dan 1 milligram per kilogram. In het geval van de tampons ging het om tientallen tot duizenden nanogrammen. Dat valt dus ruim binnen de norm.
Maar, zo stellen de onderzoekers, de huid van de vagina is anders dan die van de rest van je lichaam. De huid van de vagina is heel absorberend, chemicaliën dringen er makkelijk in door. Stoffen die via de vagina worden ingebracht, worden niet eerst door de lever afgebroken, maar komen direct in de bloedbaan terecht. Het risico dat sporen van giftige stoffen met zich meebrengen, is voor tampons dus vele malen groter dan voor een T-shirt.
Waar komen de metalen vandaan?
De grote vraag is natuurlijk: hoe komen deze giftige stoffen in tampons terecht? De onderzoekers wijzen erop dat de katoenplant erom bekendstaat om zware metalen uit de grond op te nemen. Als die vervuild is, zijn je T-shirt en je tampon dat ook. Sommige fabrikanten van tampons voegen chemicaliën toe om bijvoorbeeld vervelende geurtjes tegen te gaan en de tampon gladder te maken, zodat hij eenvoudiger in te brengen is. Vooral calcium en zink worden vanwege die laatste reden toegevoegd. Daarvan werden in alle tampons dan ook de hoogste concentraties gevonden.
Kan een tampon stoffen lekken?
De vraag die het onderzoek niet kan beantwoorden, is of deze stoffen daadwerkelijk uit de tampons lekken. Zolang ze keurig in de tampon opgesloten blijven, is er weinig aan de hand. Lekken ze daarentegen wél, kleven er potentiële gezondheidsrisico’s aan tampons. De onderzoekers dringen daarom aan op verder onderzoek. Voor vrouwen en andere mensen die menstrueren, zou dat een hele geruststelling zijn.
Bron: Environment International
Beeld: Pexels/Sora Shimazaki