De Marsrover die in 2020 de rode planeet gaat verkennen, kreeg onlangs zijn eerste verfbeurt. Daar ging meer werk in zitten dan je misschien zou denken.

De verflaag staat misschien niet bovenaan het prioriteitenlijstje van het team dat zwoegt aan Marsrover 2020, maar het moet zeker niet worden onderschat. De rover moet namelijk wel de reis naar én het verblijf op de rode planeet kunnen overleven. Al met al een niveautje hoger dan je auto een likje verf geven.

Lees ook: Marsrover 2020 krijgt kernbatterij

Rover 2020

Als alles volgens plan verloopt gaat de Marsrover juli of augustus 2020 de lucht in. De nog naamloze op kernenergie werkende ‘onderzoekswagen’ ter grootte van een SUV zal ons hopelijk nog meer kunnen vertellen over de rode planeet.

Een prettige omgeving is outer space natuurlijk niet echt, de uitrusting – met alle toeters en bellen – moet daar wel tegenop gewassen zijn. Zelfs de verflaag ontkomt niet aan de strenge checks van de ruimtevaart.

Precies werkje

Maar nog voordat er een druppel verf aan te pas kon komen, moest de zogeheten chassis – het skelet van de rover – natuurlijk eerst in elkaar gezet worden. Met behulp van duizenden moeren, bouten en schroeven, werden de aluminiumplaten heel precies in elkaar gezet. Een ‘werkje’ dat zo’n 5000 uur in beslag nam.

Van de verf zomaar op die kale huls ‘kwakken’, was natuurlijk geen sprake. Omdat er op sommige plaatsen, bijvoorbeeld daar waar later de fijne meetapparatuur aangesloten moest worden, absolúút geen spoortje verf mocht zitten, moest eerst het een en ander worden afgeplakt.

Hoewel je de tape die het team gebruikte gewoon in de doe-het-zelf zaak kunt kopen, was ook dat geen simpele kwestie van scheuren en plakken. In plaats daarvan werden de meer dan 600 stukjes tape met een computer bestuurde snijmachine precies in de juiste vormpjes gesneden. Die moesten vervolgens weer heel netjes op de rover geplakt worden; een klusje van zo’n 500 uur waarin helaas niet alle stukjes tape de eerste kwaliteitscontrole haalden.

Verfbeurt

In tegenstelling tot de tape, is de verf niet zomaar overal te krijgen. De speciale ‘NASA variant’ is uitgebreid getest zodat het de zware tocht naar, en het verblijf op Mars kan overleven. Dat de keuze is gevallen op wit is dan natuurlijk ook geen toeval, de ‘kleur’ helpt de rover niet te heet te worden. Met een steady hand verfde het team het aluminiumskelet; laagje voor laagje zodat het tussen de 4 en 6 mils – een duizendste van een inch – dik zou worden. Niet dunner én niet dikker dan dat.

Laatste stap: de oven in. Door de pas geverfde rover drie dagen bij 110 graden Celsius in een vacuümkamer te ‘bakken’, werd de verf niet alleen goed hard, maar konden ook alle ‘gevaarlijke’ stoffen in de verf ontsnappen. Die zouden anders in de leegte van de ruimte vrij kunnen komen, en worst case scenario, de werking van de ‘verkenner’ verminderen.

Het team dat de bijzondere taak kreeg de Marsrover te beschilderen, legde overigens eerder al de hand aan onder andere Pathfinder, Juno en Cassini. Enige ervaring had het team dus zeker al en maar goed ook: de zenuwen die met zo’n klus gepaard gaan, zullen geen pretje zijn.

Bronnen: NASA, Popular Mechanics

Beeld: NASA/JPL-Caltech