Om metalen te laten oxideren (‘roesten’), heb je zuurstof nodig. Onze dampkring zit vol met zuurstof, maar zoals we allemaal weten, is er in de ruimte geen zuurstof. Toch?
Nou, dat is niet helemaal waar. Ook voorbij de Kármánlijn, de denkbeeldige grens op 100 kilometer hoogte tussen de aardse atmosfeer en de ruimte, komt zuurstof voor. Alleen is dat geen diatomische zuurstof (dus met twee zuurstofatomen: O2) zoals op aarde, maar mono-atomische zuurstof. Die ontstaat doordat de zuurstofmoleculen onder invloed van ultraviolet licht worden gesplitst in twee zuurstofatomen. In een lage baan om de aarde (tussen de 180 en 650 kilometer hoogte), waar de meeste ruimtevaartuigen blijven, komt nog vrij veel van die mono-atomische zuurstof voor; zo’n 10^10 atomen per kubieke centimeter.
Daardoor kunnen metalen ook in de ruimte wel degelijk oxideren, hoewel het een stuk langzamer gaat dan op aarde. In het verleden leidde dat onder meer tot het vastroesten van allerlei beweegbare onderdelen. Om dat te voorkomen, worden bepaalde segmenten van een ruimtevaartuig of satelliet bijvoorbeeld voorzien van een dun laagje goud, want dat reageert niet met zuurstof.
Deze vraag kon je vinden in KIJK 1/2018.
Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Laat hem via onderstaand formulier achter.
[contact-form-7 id=”141402″ title=”Vraag antwoord formulier”]
Beeld: NASA
Lees ook:
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!