In Nature Astronomy onthulden onderzoekers onlangs een grot van 45 meter breed en 30 tot 80 meter lang op de maan. We spreken met twee van hen: Lorenzo Bruzzone en Leonardo Carrer van de Universiteit van Trento in Italië.
Hoe kwamen jullie tot deze vondst?
“In 2010 schoot de NASA-satelliet Lunar Reconnaissance Orbiter, met behulp van het radarinstrument Mini-RF, beelden van het oppervlak van de maan. Wij hebben die beelden opnieuw geanalyseerd met door ons ontwikkelde, geavanceerde verwerkingstechnologieën. Hiermee konden we sommige reflecties van de radar, afkomstig uit de maanvlakte Mare Tranquillitatis, toeschrijven aan een ondergrondse tunnel. Het gaat waarschijnlijk om een oud stroomkanaal voor lava.”
Lees ook:
Waarom zijn maangrotten zo belangrijk?
“In maangrotten wordt de geschiedenis van de maan goed bewaard. Door de stenen die daarin te vinden zijn te onderzoeken, komen we meer te weten over de evolutie van onze natuurlijke satelliet. Ook is de vondst interessant voor toekomstige maankolonisten. Het creëren van een ondergrondse leefomgeving op de maan heeft voordelen ten opzichte van een basis op het oppervlak.”
Zoals?
“Ondergronds ben je beter beschermd tegen kosmische straling, zonnestraling en micrometeorieten. Verder blijft de temperatuur in een maangrot stabieler. Het bouwen van een maanbasis op het oppervlak vergt bovendien erg complexe technische oplossingen die bij grotten minder nodig zijn.”
En nu?
“Autonome robots moeten de grot voor ons gaan verkennen. Maar dat kent verschillende uitdagingen. De grot bevindt zich zo’n 150 meter onder de grond. Robots die hem in kaart gaan brengen, hebben dus heel geavanceerde technologie nodig. Zo moeten ze efficiënt omgaan met hun energie en vanuit de grot data kunnen terugsturen naar de aarde.”
Deze Aan het woord staat ook in KIJK 9/2024.
Beeld: Beeld: Universiteit van Trento