Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Ruimtevaartwetenschappers werken al bijna zeventig jaar aan raketten op atoomkracht. Maar net als deze drie voorbeelden zijn die tot op heden nooit verwezenlijkt.
1) Project Daedalus
In vijftig jaar naar de Ster van Barnard, een rode dwerg op 5,9 lichtjaar van de aarde; dat was het idee achter Project Daedalus waar de British Interplanetary Society zich tussen 1973 en 1978 in vastbeet. Het ruimtevaartuig zou moeten voortgestuwd door een combinatie van kernfusie en kernexplosies.
2) Project Longshot
Het doel van het door NASA gesponsorde Project Longshot (1987) was vergelijkbaar met dat van Daedalus: een onbemande sonde diep de ruimte in sturen, in dit geval naar het sterrenstelsel Alpha Centauri. Anders dan bij Daedalus was de aandrijving niet gebaseerd op kernfusie, maar op kernsplijting. De reis zou ongeveer honderd jaar duren.
3) AIM-Star
Antimaterie gebruiken om kernsplijting- én fusie op te wekken. Dat was het principe achter AIM-Star, een experimenteel project van de Pennsylvania State University uit de jaren negentig. Beoogde kruissnelheid: 960 kilometer per seconde. Helaas is voor deze technologie meer antimaterie nodig dan de mens vooralsnog kan maken.
Dit is een kader afkomstig uit het artikel ‘Op atoomkracht naar Mars’ te vinden in KIJK 12/2020. Deze editie ligt in de winkel vanaf 19 november tot en met 16 december.
Meer informatie:
- NASA: Nuclear Thermal Rocket Element Environmental Simulator (NTREES)
- NASA: Pulsed Fission Fusion
- KIJK: Is Trumps Space Force mogelijk
- KIJK: Kernenergie: jaren zonder bijtanken
Tekst: Nick Kivits
Beeld: NASA