Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
De NASA heeft een lijstje van dertien mogelijke landingsgebieden geselecteerd op de zuidpool van de maan. De Artemis III-missie moet daar over drie jaar mensen naartoe brengen.
Als de techniek en het weer een beetje meewerken, stuurt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA maandag 29 augustus een onbemenste raket naar de maan. Is die missie een succes en komt de NASA geen onvoorziene problemen tegen, dan moeten er in 2025 weer mensen over het oppervlak van onze kunstmatige satelliet lopen – voor het eerst in vijftig jaar.
De NASA heeft nu dertien mogelijke landingsregio’s gepresenteerd. Deze bevinden zich allemaal binnen 6 breedtegraden van de zuidpool van de maan. De zuidpool bevat permanent beschaduwde plekken en is nog niet verkend door de mens.
Lees ook:
Waterijs
Meerdere door de NASA uitgekozen regio’s liggen in de buurt van de oudste gedeeltes van de maan. Door hier materiaal vandaan te halen en te onderzoeken, komen we wellicht meer te weten over de geschiedenis van onze kunstmatige satelliet.
Bovendien zou de zuidpool van de maan rijk zijn aan grondstoffen en waterijs. “Het ijs op de maan is niet alleen waardevol vanuit wetenschappelijk perspectief,” zegt NASA-onderzoeker Jacob Bleacher, “maar ook als hulpbron. Astronauten kunnen er zuurstof en waterstof uit halen voor dagelijks gebruik, en als brandstof.”
Bekende namen
De astronauten zullen iets meer dan zes dagen op het oppervlak van de maan doorbrengen. Waarom de NASA dertien mogelijke plekken hiervoor heeft aangewezen, en niet slechts één? Dan zou de ruimtevaartorganisatie vastzitten aan een bepaalde lanceerdatum, aangezien de positie van de maan ten opzichte van de aarde continu verandert. En één lanceerdatum is niet handig, omdat het weer net op die dag ongunstig kan zijn.
Overigens zijn alle dertien regio’s vernoemd naar ontdekkingsreizigers en wetenschappers. Komen ze: Faustini Rim A, Peak Near Shackleton, Connecting Ridge, Connecting Ridge Extension, de Gerlache Rim 1, de Gerlache Rim 2, de Gerlache-Kocher Massif, Haworth, Malapert Massif, Leibnitz Beta Plateau, Nobile Rim 1, Nobile Rim 2, en last but not least Amundsen Rim.
Bronnen: IFL Science, Scientias.nl
Beeld: NASA