Aanschouw het borrelende oppervlak van onze reusachtige moederster. De Daniel K. Inouye Solar Telescope schoot de prachtplaat.

Hij mag dan wel de dichtstbijzijnde ster vanaf de aarde zijn; er valt nog een hoop te leren over de zon. Om die reden is NASA’s ruimtesonde Parker Solar Probe in 2018 gelanceerd met als doel te achterhalen hoe energie en hitte precies door de corona – de hete atmosfeer rond de zon – bewegen. Ook hoopt de NASA met de sonde meer te weten te komen over zonnestormen.

Maar vanaf onze aardkloot kunnen we de ster ook goed bestuderen. Overal ter wereld staan zonnetelescopen die het hemellichaam nauwlettend in de gaten houden. Zo ook het grootste exemplaar ter wereld, de Daniel K. Inouye Solar Telescope (DKIST). Een van zijn hoofddoelen is het analyseren van het magnetische veld van de zon. Maar net als de Solar Probe, schiet ook de Inouye-zonnetelescoop zo nu en dan prachtplaten.

Lees ook:

• Parker Solar Probe werpt nieuw licht op de zon
• Zonnedeeltjes maken een griezelig geluid

Zonnetelescoop

De DKIST – die recentelijk in gebruik is genomen – staat bovenop Haleakalā, een 3000 meter hoge vulkaan op het Hawaïaanse eiland Maui. De zonnetelescoop beschikt over een 4 meter grote hoofdspiegel en bundelt hiermee maar liefst 13 kilowatt aan zonlicht.

Hierbij wordt natuurlijk ook een hoop warmte gegenereerd en daarom is de telescoop voorzien van een geavanceerd koelsysteem bestaande uit kilometers lange metalen buizen, gevuld met koelvloeistof. Verder beschikt de zonnetelescoop over adaptieve optiek die is ontworpen om het vertroebelende effect van de aardatmosfeer te compenseren.

Het resultaat is niet alleen ’s werelds grootste, maar bovenal ’s werelds meest geavanceerde zonnetelescoop die in staat is om structuren van slechts 30 kilometer in beeld te vangen. En dat is een prestatie als je bedenkt dat de zon een straal van bijna 700.000 km heeft.

De ‘vlekken’ zijn plasmabellen (geïoniseerd gas) die omhoog borrelen, afkoelen en weer terugzakken op het zonneoppervlak. Elke grote bubbel op de foto is in werkelijkheid zo groot als de Amerikaanse staat Texas

Alsof de foto’s al niet fraai genoeg zijn, is er ook nog een filmpje dat beelden van het turbulente oppervlak laat zien. Sit back and relax:

Bronnen: NSF, New Atlas, Gizmodo

Beeld: NSF/NSO/AURA

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!