Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Op de Zuidpool van de maan zijn kraters waar nooit zonlicht komt. NASA wil die kraters verkennen met een robot die over het maanoppervlak stuitert.
Is er in de permanent beschaduwde kraters bij de Zuidpool van de maan water te vinden in de vorm van ijs? Dat zou een flinke opsteker zijn voor een gedroomde maanbasis. NASA stimuleert daarom onderzoeksprojecten die deze donkere kraters kunnen verkennen. Niet zoals op Mars per karretje (te steil) of helikopter (geen atmosfeer), maar met een kleine stuiterrobot van nog 70 centimeter doorsnee.
“Met Micro-Nova kunnen we voor het eerst een permanent beschaduwde maankrater verkennen”, zegt onderzoeksleider Mark Robinson van de Arizona State University. Het samenwerkingsproject van Intuitive Machines en Arizona State University krijgt een subsidie van 41,6 miljoen dollar (35 miljoen euro) uit NASA’s Tipping Point-programma om dat voor elkaar te boksen. Met kleine pufjes van zijn stuwraketten kan Micro-Nova gecontroleerd over de maan stuiteren, op zoek naar water. De sonde zou op zijn vroegst in 2022 kunnen vertrekken.
Lees ook:
Sporen van water
Dat er water te vinden is in het maanstof, weten we al langer: NASA’s SOFIA-satelliet vond voor het eerst infraroodsignalen die wijzen op watermoleculen in de bovenste laag maangrond van de Claviuskrater. Door elke kubieke meter maangrond zit daar evenveel water gemengd als in een drinkflesje van 340 ml. Dat bleek uit infraroodsignalen die precies passen bij de bindingsenergie van watermoleculen.
In de permanent duistere kraters rond de zuidpool zou weleens water kunnen zitten, denkt de NASA. Maar satelliettelescopen die kant op richten heeft weinig zin; omdat er geen zonlicht in die kraters valt, komen er ook maar nauwelijks typerende signalen van water of andere moleculen uit. Dat wordt dus ter plekke rondkijken; sowieso interessant, want door de permanente duisternis weten we nauwelijks hoe het terrein van deze kraters eruitziet.
Zwart-witbeeld
Zelfs van dichtbij zal Micro-Nova moeite hebben om zijn omgeving met kleurenfoto’s in kaart te brengen; de kleine sonde heeft maar een kilo aan nuttige payload zoals camera’s aan boord. Mark Robinson: “We kunnen kleurenbeelden in hoge resolutie maken in de directe omgeving van de sonde. Verder weg is het daarvoor te donker; wel kunnen we zwart-witbeelden schieten van ongeveer de helft van de krater.”
Naast fotografie moet Micro-Nova ook de lokale temperatuur meten, om zo modellen van de warmtehuishouding op de maan te staven. De schattingen daarvoor lopen uiteen van 40 tot 80 graden boven het absolute nulpunt, meer dan 200 graden onder het vriespunt. Het zijn pittige omstandigheden, waarbij onbeschermde elektronica en materialen het maar kort uithouden. De sprong in het duister van Micro-Nova zal volgens NASA dan ook waardevolle informatie opleveren voor ingenieurs die ingewikkelder apparatuur naar de maan willen sturen, zoals grotere robots en uiteindelijk zelfs mensen.
Bronnen: Arizona State University, NASA
Beeld: Intuitive Machines