Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
De nieuwe magneettrein gaat over een tijdje met 600 kilometer per uur tussen Shanghai en Beijing rijden.
De Chinese staatsmedia melden dat het prototype werd gebouwd in Qingdao, een stad in de Oost-Chinese provincie Shandong. Het is de bedoeling dat de trein het gat gaat vullen tussen de huidige ‘normale’ hogesnelheidstreinen die ongeveer 350 km/u kunnen halen en de vliegtuigen die passagiers met 800 km/u kunnen vervoeren. De maglev-trein doet er slechts 2,5 uur om van Beijing naar Shanghai te komen – een afstand van meer dan 1000 kilometer. Ter vergelijking: een passagiersvliegtuig doet dat in 3 uur en een hogesnelheidstrein (op wielen) in 5,5 uur.
Lees ook:
Maglev
Maglev, of magnetische levitatie, is al meer dan 100 jaar de belofte van de toekomst. Al in 1912 presenteerde de Fransman Emile Bachelet zijn ideeën van een levitating transmitting apparatus aan de wereld, waarmee hij op hoge snelheid pakketjes en post wilde vervoeren.
De techniek werkt met krachtige magnetische velden – opgewekt door (supergekoelde) magneten in de trein – die sterk genoeg zijn om hem te laten zweven. Verder zijn er in de wanden langs de baan elektromagnetische spoelen weggewerkt. Door die op precies het juiste moment computergestuurd in en uit te schakelen, trekken ze de voorkant van de trein aan en stoten hem aan de achterkant af.
Traag op gang
Klinkt mooi, maar het bleek allemaal minder eenvoudig dan verwacht. Op dit moment zijn er dan ook maar vijf commerciële zweeftreinen in gebruik. De eerste is de Shanghai Transrapid; een met Duitse technologie gebouwde hogesnelheidstrein die goed is voor 430 km/u (foto hieronder). En afgezien van deze snelheidsduivel is er nog de veel tragere Japanse Linimo, de Incheon Airport Maglev in Zuid-Korea, een twee in China (in Changsha en Beijing).
Peperduur
De grootste uitdaging voor magneettreinen is en blijft de kostprijs. Alle grootschalige transportsystemen zijn duur, maar voor maglev-treinen is een totaal nieuwe infrastructuur nodig met magneetbanen, een zwaar uitgevoerde stroomvoorziening en nieuwe stations.
Neem het plan uit 2005 voor een 1300 kilometer lange maglev-lijn tussen Beijing en Shanghai. Er was al een goed werkend spoorsysteem tussen de beide steden en toen de Chinezen nog eens naar de benodigde investering keken, ontkwamen ze niet aan de conclusie dat het vele malen goedkoper zou zijn om de bestaande lijn te moderniseren en uit te breiden.
De maglev-versie van de Japanse Shinkansen – een hogesnelheidstrein die mogelijk pas vanaf 2045 (!) met snelheden van 500 km/u tussen Tokio en Nagoya moet gaan rijden – loopt tegen dezelfde problemen aan (foto hierboven). Eerder dit jaar werd bekendgemaakt dat de geschatte kosten voor het 438 kilometer lange tracé omgerekend zijn opgelopen tot een nogal schokkende 54 miljard euro, 14 miljard hoger dan in 2007 begroot.
Hogere doelen
Maar kennelijk liggen de Chinezen daar niet wakker van. Er spelen dan ook andere belangen want, zo zeggen de staatmedia, “het nieuwe maglev-transportsysteem markeert een nieuwe cruciale mijlpaal in de snelle opkomst van het land als wereldleider in hogesnelheidsspoorweg-technologie en -productie en in zijn brede, ambitieuze doelstellingen om de verstedelijking te versnellen en een moderne socialistische macht op te bouwen.”
En dat mag dus best een paar centen kosten.
Bronnen: Xinhuanet, Global Times
Beeld: CRRC Qingdao Sifang Rolling Stock Research Institute