Na het succes dat Sikorsky aan het einde van WO II met de R-4 had geboekt, verloor het bedrijf snel terrein op de opkomende concurrenten, die allemaal helikopters met meer transportmogelijkheden bouwden. In 1950 werd het probleem bij de S-55 aangepakt door de omvangrijke motor van onder de hoofdrotor naar de neus te verplaatsen (zie foto). Zo kregen deze heli en zijn directe opvolger, de S-58, een veel groter vrachtruim. Sikorsky was gered. De Nederlandse marine Gebruikte de S-58 tot 1968 voor het opsporen van onderzeeboten.

In de laatste fase van zijn loopbaan hield Igor Sikorsky zich vooral bezig met het ontwerpen van grote transporthelikopters. De bekendste daarvan is de S-64, die in mei 1962 zijn eerste vlucht maakte en de naam Skycrane kreeg. Hij kon een lading van ruim 9000 kilogram optillen. Het Amerikaanse leger kocht er 105 en noemde hem de CH-54 Tarhe. Tot op de dag van vandaag bewijst de S-64 ook zijn waarde als blusvliegtuig bij natuurbranden.

Op basis van de ervaringen die tijdens de Vietnamoorlog met de befaamde Bell UH-1 waren opgedaan, wilde het Amerikaanse leger begin jaren zeventig een nieuwe helikopter om soldaten te vervoeren en nog veel meer taken mee uit te voeren. Zowel Sikorsky als Boeing bouwde een prototype, maar Sikorsky kreeg de opdracht. Sinds de eerste vlucht in 1974 zijn er ongeveer 4000 Black Hawks gebouwd, in diverse varianten. De helikopter wordt door ruim twintig landen gebruikt.