Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Deze Squidbot ‘blaast’ zichzelf lenig langs het koraal om het zonder verstoring te observeren.
Onderzoek met robots, zeker onder water, is altijd beperkt door een belangrijke factor: energie. Een accu moet je een keer weer opladen en dat verstoort niet alleen het onderzoek, het kost ook veel tijd. Nu hebben onderzoekers van de Universiteit van Californië een robot ontwikkeld die zijn eigen krachtbron bij zich heeft. De wetenschappers keken dit trucje af van inktvissen.
Lees ook:
Imitatie-inktvis
Inktvissen zijn intelligente dieren met bijzondere eigenschappen. Een daarvan is hun manier van voortbewegen. Ze nemen water in en ‘blazen’ dat met kracht weer uit, waardoor ze razendsnel weg kunnen schieten. Met een vaart van 8 meter per seconde (ruim 28 km/uur) zijn ze een van de snelste ongewervelden in zee. Doordat ze de sifon – een soort trechter waarmee ze het water uitblazen – alle kanten op kunnen richten, zijn ze ook super mobiel. De makers van de Squidbot imiteerden die vernuftige voortstuwing.
Flexibele ribben
De robot heeft flexibele plastic ribben die naar buiten veren als hij water inneemt. De elastische energie die hij daarmee in zijn ‘huid’ en ribben opslaat, komt weer vrij als zijn lichaam samendrukt om een straal water uit te spuwen die hem voortstuwt. Sturen doet hij door het mondstuk te bewegen waar het water uitkomt. Met 18 tot 32 centimeter per seconde, ongeveer 0,8 km/uur, lijkt hij traag, maar het is sneller dan vergelijkbare zachte onderwaterrobots. Hij is bovendien veel beweeglijker.
Onbespied observeren
Het elastische robotje ‘danst’ ritmisch door het water en maakt makkelijk bochtjes. Hij is bovendien niet zo rigide en hard als zijn robotfamilieleden, waardoor hij minder schade toebrengt aan het koraal en vissen. De imitatie-inktvis kan zo onbespied opnames maken van het onderwaterleven zonder dat hij zijn omgeving verstoort. Daarmee helpt hij ons om nog meer nuttige trucjes aan de natuur te kunnen ontfutselen.
Bronnen: New Atlas, Universiteit van Californië