Rolf Hut vindt het maar niks dat iedereen altijd maar weet waar hij rondhangt en komt met een idee: ‘het recht om zoek te raken’. 

Ik duw de paspop de apple-auto in. Het gewicht triggert de sensor in de stoel en Siri’s bekende stem verwelkomt me: “goedemorgen Rolf, waar wil je heen vandaag?”. Snel duw ik een oude walkie talkie in de mond van de paspop, gooi de deur dicht en spreek in de andere walkie talkie: “rij naar het Vrijthof in Maastricht, en weer terug naar huis”. De auto zoeft de garage uit. Ik doe mijn gleufhoed op, zet de kraag van mijn jas omhoog en loop de stad in.

Incognito 

“Hut, je bent te laat!” merkt Jorrit op als ik stamkroeg De Gooth binnenstap. “Sorry, ik moest de auto nog op pad sturen.” “Ah, mocht je weer eens niet bij ons komen bieren?” “Ik had beloofd aan die geen-alcohol-maand mee te doen, maar wil onze vaste donderdag niet missen, dus als mijn vrouw nu kijkt waar ik ben, zit ik in de auto op de snelweg. Zelfs mijn telefoon ligt in die auto.”

Tegenwoordig kunnen we als we op internet browsen, kiezen om incognito te gaan: de browser houdt dan niet bij welke internetpagina’s we bezoeken. Er bestaat zelfs het ‘recht om te worden vergeten’. Je kunt Google, Apple of Facebook opdragen om alle gegevens die ze over je hebben permanent te verwijderen.

Walkie talkie-truc

Met de opkomst van zelfrijdende auto’s vraag ik me af of we niet ook moeten vechten voor ‘het recht om zoek te raken’. Ik moet er niet aan denken dat iemand altijd weet waar ik ben. Bedrijven als Tesla, Google en Apple gaan ervoor zorgen dat alle auto’s straks continu online zijn en dus verklappen waar je uithangt. Tenzij je de walkie talkie-truc uithaalt natuurlijk..

Acht bier en een daghap later is het tijd om af te rekenen. Net op tijd realiseer ik me om cash te betalen, anders lokaliseert mijn betaling me alsnog. Ik hoop dat we in 2032 nog cash hebben…

Rolf Hut vraagt zich elke maand in een KIJK-column af waarom een bepaald ding nog niet bestaat. Deze column vind je ook in KIJK 5/2017.