Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Onderzoekers van het Japanse NICT slaagden erin om een recordtijd een ongekende hoeveelheid data door een optische verbinding te jassen.
Lekker vlot internet is natuurlijk prettig. Dan kun je ongestoord tv kijken, terwijl de ‘hangjongeren’ in hun slaapkamers-annex-game rooms hun steeds zwaardere games aan het spelen zijn of complete series ‘door de pijp’ trekken. Ook op mondiale schaal, blijft de vraag naar meer data-capaciteit groeien. En dus wordt er onderzoek naar gedaan.
Japanse onderzoekers van het National Institute of Information and Communications Technology (NICT) zijn erin geslaagd om een fenomenale 319 terabits per seconde door glasvezelkabels te sturen. Niet in een lab, maar in bestaande glasvezelkabels en over een afstand van een snufje boven de 3000 kilometer.
Lees ook:
Behelpen bij de NASA
Om dat even in perspectief te plaatsen: 319 tb/s is bijna twee keer zo snel als het record dat Britse en Japanse wetenschappers in augustus vorig jaar stelden. Die 178 tb/s was al genoeg om alle films, documentaires en series op Netflix binnen een seconde te versturen.
Ander voorbeeld: De NASA moet zich behelpen met een luizige 400 gigabits/seconde en de snelste internetverbindingen voor particulieren – in delen van Japan en de VS – komen niet veel verder dan 10 gb/s. In Nederland zijn Ziggo en KPN (waarbij de laatste dat zowel bij up- als downloaden doet) met 1 gb/s de snelste. Maar op veruit de meeste plekken ligt de top op 500 Megabits per seconde. Kortom: het Japanse onderzoek kan nogal wat impact hebben.
Versterken
Het systeem begint met een zogenoemde comb laser die het signaal over 552 kanalen van verschillende golflengten verdeelt. Dit licht wordt vervolgens gepolariseerd, waarbij sommige golflengten worden vertraagd en er verschillende signaalreeksen ontstaan. Elk van deze signaalreeksen wordt dan door een van de vier kernen in de glasvezelkabel gejaagd.
Op zo’n zeventig kilometer worden de signalen door optische versterkers geleid, zodat er zo min mogelijk verlies optreedt en worden dan opnieuw ‘opgepept’ met behulp van een zogenoemde Raman-versterkers.
Doordat de onderzoekers bestaande glasvezelkabels gebruikten, kan de techniek waarschijnlijk zonder al te veel moeite worden overgezet naar bestaande glasvezelsystemen.
Beeld: Shutterstock