Hoewel er voor de quantumcomputer en het -internet nog niet echt veel toepassingen zijn bedacht, zijn er op het gebied van de quantummechanica wel al veel mijlpalen behaald.

1900

Max Planck stelt dat energie alleen in pakketjes met een bepaalde grootte kan worden geabsorbeerd en uitgezonden: de zogenoemde quanta.

1905

Albert Einstein gebruikt het idee van Planck om uit te leggen hoe het kan dat bepaalde materialen elektronen uitzenden als je er licht op schijnt.

1911

Ernest Rutherford legt de basis voor een nieuw beeld van het atoom: een kleine, zware atoomkern waar elektronen banen omheen beschrijven.

1913

Niels Bohr verklaart hoe elektronen in hun baan rond de atoomkern kunnen blijven, door voort te borduren op de ideeën van Planck en Einstein.

1924

Wolfgang Pauli komt met het uitsluitingsprincipe: twee deeltjes kunnen zich niet in exact dezelfde toestand bevinden.

1925

Werner Heisenberg geeft de quantummechanica zijn eerste complete wiskundige formulering. Hiermee is de theorie volwassen geworden.

1926

Erwin Schrödinger komt met zijn eigen versie van de quantummechanica, waar makkelijker mee te werken is dan met de Heisenberg-formulering.

1927

Heisenberg introduceert het onzekerheidsprincipe: hoe preciezer je de plaats van een deeltje weet, hoe minder nauwkeurig je de snelheid weet.

1935

Einstein en twee collega’s stellen dat volgens de quantummechanica koppels van ‘verstrengelde’ deeltjes elkaar op grote afstand kunnen beïnvloeden.

1964

John Stewart Bell bedenkt de ‘Bell-test’. Daarmee is vast te stellen of het idee van Einstein en collega’s uit 1935 klopt.

1982

Alain Aspect voert de Bell-test uit: verstrengelde deeltjes lijken elkaar inderdaad op afstand te beïnvloeden. Wel is het resultaat nog niet volledig waterdicht.

2015

Het team van Ronald Hanson voert een ‘waterdichte’ Bell-test uit. Verstrengelde deeltjes beïnvloeden elkaar écht, hoe onwaarschijnlijk dat Einstein ook leek.

2019

Google heeft een quantumprocessor een gecompliceerde berekening laten uitvoeren. Processor Sycamore zou de berekening met 53 qubits hebben gedaan in 3 minuten en 20 seconden.

2020

Ook de Chinese quantumcomputer Jiuzhang zou onlangs hebben bewezen dat hij in staat is om razendsnel een omvangrijk probleem op te lossen. “Dit is pas de tweede keer dat dit is gelukt”, reageerde natuurkundige Jelmer Renema van de Universiteit Twente (gespecialiseerd in quantumoptica) enthousiast op het nieuws. Lees er hier meer over.

Bronnen: Science 1, Science 2, KIJK 9/2017

Beeld: UCSB

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!