Wind Catching Systems ontwierp een hoog, stalen frame waarin meer dan honderd windturbines zijn verwerkt. Het bedrijf wil het drijvende platform op zee plaatsen.

Go big or go home. Dat moet het Noorse bedrijf Wind Catching Systems (WCS) hebben gedacht toen het werkte aan een nieuw windsysteem. Het gevaarte, dat alleen nog op papier staat, is hoger dan de Eiffeltoren en houdt meer dan honderd windturbines bij elkaar. Het drijvende platform is zo groot om optimaal van hoge windsnelheden te kunnen profiteren, aldus WCS.

Lees ook:

• Zijn windturbines van zonnepanelen te voorzien?
• Drijvende windturbine balanceert op golf en wind
• Draait windturbine met twee wieken sneller dan met drie?

Windgevaarte

Zoals het ontwerp er nu uitziet, wordt het stalen frame 324 meter hoog en bestaat het uit 117 kleine, aluminium rotorbladen die op een drijvend platform zijn bevestigd. Een zo’n windsysteem zou het dubbele van het slagoppervlak van ’s werelds grootste windturbine, de 15 MW Vestas V236, kunnen bieden. Bovendien presteren de kleinere rotoren veel beter bij windsnelheden van meer dan 40 kilometer per uur, denkt WCS.

Wanneer er een te sterke wind staat, draaien windturbines namelijk niet, omdat ze dan beschadigd kunnen raken. Het enige dat beheerders van windparken kunnen doen, is de rotor van de wind af draaien (pitch), waardoor er minder of helemaal geen elektriciteit wordt geproduceerd. De Noren denken dat probleem te hebben verholpen door gebruik te maken van kleinere turbinebladen.

“Dankzij een dubbel zo groot slagoppervlak als een conventionele windturbine van 15 MW zal één Wind Catching-eenheid vijf keer de jaarlijkse energieproductie genereren”, valt op de website van WCS te lezen. Dat getal leidt het bedrijf af uit windsimulaties die het heeft gedaan.

Gemakkelijk geïnstalleerd

Een ander groot voordeel aan het windsysteem is dat het gemakkelijk is te plaatsen op zee. Het frame wordt namelijk op een werf in elkaar gezet en dan in zijn geheel naar de bestemming gesleept. Bovendien heeft WCS een lift in het ontwerp meegenomen. Dat betekent dat als er onderhoud aan de turbinebladen moet plaatsvinden, er geen grote kranen nodig zijn.

“Een indrukwekkend gevaarte”, noemt ornitholoog Jente Ottenburghs het systeem. De vraag is namelijk of deze ‘turbinemuur’ wel tijdig wordt opgemerkt door (zee)vogels. “Ik weet niet of dit systeem tot meer vogelsterfte zal leiden. Het is een heel grote constructie en de wieken lijken binnen het geraamte te blijven. Hierdoor kunnen vogels het misschien beter zien en vermijden. Ik vrees wel dat vogels die ’s nachts over het water migreren een grote kans hebben om geraakt te worden door de wieken.” Ottenburghs noemt het daarom raadzaam om dit systeem niet op de migratieroute van zeevogels te installeren.

Zover is het in ieder geval nog lang niet. WCS gaat eerst de constructie op schaal testen in een windtunnel en hoopt dat het idee later dit jaar door de technische keuring komt.

Bronnen: Wind Catching Systems, New Atlas, De Ingenieur

Beeld: Wind Catching Systems

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!