Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Op 11 december 1972 landden tijdens de Apollo 17-missie de tot nu toe laatste twee astronauten op de maan.
Ruim vijftig jaar geleden zette de mens voor het laatst voet op de maan. De Apollo 17-missie markeerde in 1972 het einde van een historische reeks aan maanlandingen, die ons enorme hoeveelheden informatie opleverde over onder andere de oorsprong van de maan en het klimaat in de ruimte. Wanneer kunnen we weer een nieuw bezoekje aan onze maan verwachten?
Meer Vandaag in…
- 8 december 1963: een Boeing 707 stort neer na blikseminslag
- 9 december 1946: nazi-artsen worden berecht voor misdaden tegen de mensheid
- 10 december 1815: Ada Lovelace wordt geboren
Halve eeuw geleden
Op 11 december 1972 landde de bemanning van maanlander Challenger in de Taurus-Littrow-vallei. Vier uur na de landing maakten astronauten Eugene Cernan en Harrison Schmitt hier de laatste maanwandeling tot nu toe. Deze plek vol geologische bijzonderheden was uiterst geschikt voor het uitvoeren van allerlei wetenschappelijke experimenten. In totaal verzamelden de astronauten zo’n 110 kilo aan maanstenen die ze terugbrachten naar de aarde voor verder onderzoek.
De missie was onderdeel van het Apolloprogramma van de NASA, dat er in 1969 ook in slaagde als eerste mensen op de maan te zetten. Naast het wetenschappelijke succes bracht Apollo 17 ons ook indrukwekkende beelden van onze planeet, waaronder de iconische Blue Marble-foto.
Andere prioriteiten
Dat er na Apollo 17 geen maanlandingen meer volgden, lag aan een combinatie van factoren. De kosten van het programma waren enorm: alleen al de Apollo 17-missie kostte destijds zo’n 450 miljoen dollar. Daarnaast was de nieuwsgierigheid van het publiek na zes succesvolle maanlandingen aanzienlijk afgenomen. De overheid van de Verenigde Staten verlegde haar prioriteiten naar andere wetenschappelijke doelen.
De race naar de maan was in de ogen van andere landen gewonnen door de Amerikanen, maar dit nam de interesse in maanverkenning niet volledig weg. In 1976 landde de Sovjet-Unie met de onbemande Luna 24 een ruimtesonde op de maan, die net zoals Apollo 17 bodemmonsters mee terugbracht. Ook China, Japan en Europa stuurden door de jaren heen onbemande sondes die kant op. Hoewel deze inspanningen de interesse in de maan levend hielden, bleef het wachten op een bemande missie.
Lang niet gezien
Na ruim vijftig jaar rust kan de maan binnenkort weer menselijk bezoek verwachten. NASA’s Artemisprogramma is al een aantal keer uitgesteld, maar heeft nu als doel om halverwege 2027 de mens terug te brengen naar de maan, dit keer met de eerste vrouw en persoon van kleur. De geplande landing van de Artemis 3-missie zal plaatsvinden op de zuidpool van de maan, waar wetenschappers vermoeden dat er kraters met water te vinden zijn. Dit water kan mogelijk een belangrijke rol spelen in toekomstige lange-termijnmissies, bijvoorbeeld als bron voor drinkwater of brandstof.
De NASA is echter niet de enige met plannen voor een nieuwe maanlanding, en is daardoor wederom onderdeel van een ouderwetse ruimterace. China’s National Space Administration timmert namelijk ook flink aan de weg en hoopt in 2030 voor het eerst astronauten op de maan te zetten.
Bronnen: NASA (1), NASA (2), National Air and Space Museum