KIJK-hoofdredacteur Inge Fraters over haar biologische aankopen en de mogelijkheden van micro-vee.
Appels, kiwi’s, kipfilet, melk, stroopwafels, wijn… Als het even kan, gooi ik de biologische variant van etenswaar in mijn boodschappenmandje. Niet omdat ik denk dat het nou zo ontzettend veel gezonder is. Ook betwijfel ik of ik in een blinde smaaktest de biowaar feilloos eruit zou pikken als de lekkerste. En als het me ging om dierenwelzijn had ik beter veganist kunnen worden. Nee, mijn reden is dat ik hoop zo een piezeltje bij te dragen aan een schoner milieu. ‘Mijn’ melk komt van koeien die biologisch geteeld voer eten (jeej, weer een hele keten beïnvloed), nauwelijks antibiotica krijgen en die grazen op natuurlijk bemeste, onbespoten weilanden.
Ik mag daarover nogal in mijn nopjes zijn met mezelf, er valt op mijn aankoopgedrag wel wat af te dingen. Het belangrijkste punt: ‘mijn’ schone, biologische koeien geven tot een vijfde minder melk. Biologische landbouw is nobel, maar vanwege lagere opbrengsten ook een luxe die alleen rijke westerlingen zich kunnen veroorloven. Het wereldvoedselprobleem gaan we er niet mee oplossen.
Hoewel, wie weet… Het coververhaal van deze KIJK gaat over de inzet van nuttige microben in de industrie en vooral in de landbouw. Zo wordt er druk geëxperimenteerd met schimmels en bacteriën die ervoor zorgen dat akkerbouwgewassen meer voedingsstoffen kunnen opnemen, beter bestand zijn tegen ziektekiemen en beter functioneren in droogte of hitte. Iets soortgelijks gebeurt in de veeteelt, waar boeren met gunstige bacteriën sproeien om slechte bacteriën (en dus allerlei infecties) de pas af te snijden. Een soort Yakult voor in de varkensstal.
Het is niets minder dan een revolutie: in plaats van micro-organismen te beschouwen als lastpakken die we moeten bestrijden, zien we in hen (of liever: tussen hen) belangrijke medestrijders, die ons minder afhankelijk kunnen maken van kunstmatige hulpmiddelen. Een welkome zaak, want de grondstoffen voor kunstmest zijn schaars en tegen veel van de huidige pesticiden en antibiotica worden ziektemakers steeds weer resistentie.
Wie weet ontstaat zo wel een biologische landbouw 2.0. Een die dankzij microben zo efficiënt is dat de hele wereld er baat bij heeft.
Deze column vind je ook terug in KIJK 3/2015.