Engelsen spreken het woord Wednesday heel anders uit dan ze het schrijven. Hoe is dat zo gekomen?

Wednesday dankt zijn naam (net als woensdag) aan Wodan, de oppergod van de Germanen. De oude Grieken hebben ooit het idee opgevat om de dagen van de week te vernoemen naar hemellichamen. De Romeinen namen dat over, maar aangezien planeten bij hen naar goden vernoemd waren, kregen vijf dagen godennamen. Woensdag werd ‘de dag van Mercurius’ (dat zie je terug in het Franse mercredi). De Germanen, een groep volkeren die in de eerste eeuwen van onze jaartelling in West- en Noord-Europa woonden, vervingen de Romeinse goden door hun eigen opperwezens: doei Mercurius, hallo Wodans dag.

In het Oudengels klonk dat nog als ‘Wōdnesdæg’. Maar in het alledaagse taalgebruik laat je weleens een klankje achterwege. Zoals we in het Nederlands ‘leer’ zijn gaan zeggen in plaats van ‘leder’, zo verdween in het Engels rond de vijftiende eeuw de ‘d’ uit ‘Wōdnesdæg’. In de spelling bleef hij wel staan. Het Engels kent geen spellingsautoriteit die af en toe de schrijfwijze aanpast aan de hedendaagse uitspraak, waardoor we nog steeds met die ‘d’ zitten opgescheept. Tsja, misschien is Wodan er wel blij mee.

Lees ook:

• Waarom is het Nederlandse ‘wijf’ beledigend en het Engelse ‘wife’ niet?
• Waarom heeft het Engels geen woord voor ‘u’?

Deze vraag kon je vinden in KIJK 11-12/2024.

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK Antwoordt’? Mail hem naar info@kijkmagazine.nl. En in onze nieuwe special geven we antwoord op 172 bijzondere, verrassende en boeiende vragen! Bestel hem hier! Of eenvoudig via de knop hieronder.

Tekst: Sterre Leufkens

Beeld: LGutierrez/Getty Images