Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Wie ‘groen’ wil rijden, komt al snel bij een elektrische of waterstofauto uit. Maar hoe zit het met groene motoren, vraagt hoofdredacteur André Kesseler zich af.
Omdat ook hoofdredacteuren af en toe uit moeten waaien, reed ik een eindje voor de deadline van deze KIJK op de motor richting de Duitse Eifel. Vrouw op de buddy en zo tuften we over de oosterbuurse landwegen naar het zuiden. Onherroepelijk komt dan het moment dat ‘de fiets’ begint te piepen om brandstof. Daardoor dwaalden mijn gedachten af naar het hoofdartikel van dit nummer. In dat uitstekend doortimmerde verhaal neemt Hidde Middelweerd ons mee langs de kansen en beperkingen voor de brandstoffen van de toekomst. Als je naar het aantal batterij-auto’s op de weg kijkt, gaan de e-cars het helemaal maken, maar toch lijkt de rol van waterstof allerminst uitgespeeld.
Lees ook: ‘Op tientallen kilometers van elkaar maken we KIJK’
Accuprobleem
Hoe zit het, zo vroeg ik me bij die Duitse pomp af, met motoren? Ondanks de wat lagere benzineprijzen aan gene zijde van de grens tikte de teller door tot 26 euro en wat kleingeld. Als BMW een beetje fatsoenlijke elektrisch aangedreven toermotor zou bouwen, had dat ook een euro of twee kunnen zijn.
Nu zitten er bij het tijdschrift Moto73 gelukkig collega’s die verstand hebben van dit soort zaken. Dus kom er maar in, Ad van de Wiel. Waarom kan ik nog steeds geen elektrische toermotor kopen? Waar wachten ze op? Het antwoord van Ad is kort: “Op betere accu’s.” Er zijn wel kleinere, betaalbare motoren met op papier een redelijke actieradius, vult Ad aan. “Maar in de (semibetaalbare) praktijk is 180 kilometer op de snelweg al heel erg veel. Dan zijn de Alpen plots erg ver weg.” En waar Ad ‘de Alpen’ zegt, zou je ook net zo goed ‘de Eifel’ kunnen lezen.
Waterstofmotor
Een motor op waterstof dan maar? Er worden hier en daar wel wat patentaanvragen gedaan – onder meer door Honda – maar het schiet allemaal nog niet zo heel erg op. Tel het gebrek aan waterstoftankstations, de beperkte ruimte in een motorframe en de gewichtsbeperkingen bij elkaar op en ondergetekende gaat voorlopig nog niet op een waterstofmotor naar de Eifel… of naar zijn werk.
Kortom: mijn groene bijdrage op vervoersgebied zal op den duur moeten komen van het vervangen van de diesel-aangedreven vierwieler. Na het lezen van Hiddes verhaal ben ik er niet meer zo zeker van dat dat een stekkerauto wordt.
Deze redactioneel staat ook in KIJK 9/2020.